Ενα χαστούκι στο πρόσωπο σε έναν ναό της Εκκλησίας. Και μια γροθιά στη μύτη στον ναό της δημοκρατίας. Η βία εκδηλώθηκε πρώτα στον τόπο που φροντίζει για τη γαλήνη της ψυχής. Και έπειτα σε εκείνον που εγγυάται την ελευθερία του πνεύματος. Φάνηκε έτσι πως ούτε η θρησκεία στο βασίλειό της ούτε η πολιτική στο προπύργιό της μπορούν να μείνουν απρόσβλητες. Πως μπορεί να τις αλώσει ένας τοξικός συνδυασμός παραθρησκευτικού φανατισμού και παραπολιτικού τσαμπουκά.

Οτι η Ακρα Δεξιά εγκολπώνεται τόσο τον έναν όσο και τον άλλον δεν είναι καθόλου παράξενο. Μήπως η μια της έκφραση δεν μετέτρεψε σε ψήφο το παραθρησκευτικό τηλεμπόριο; Μήπως μια δεύτερη δεν βρήκε τη δική της στις πιο σκοτεινές από τις αγιορείτικες σκήτες; Ή μήπως η τρίτη δεν «ευλογήθηκε» σε ένα κελί των φυλακών του Δομοκού;

Δεν είναι παράξενο ούτε πως η Ακρα Δεξιά καπηλεύεται κάτι........

© Το Βήμα