Burjuva muhalefetin sözcüleriyle onların etki alanındaki ekonomi-politika yazar ve yorumcuları uzun yıllardır, Erdoğan yönetimindeki devlet iktidarının sürdürdüğü muhalefeti ezme-yandaşı zenginleştirme politikasının yol açtığı “boğucu atmosfer”i ve sonuçlarını söz konusu ederek “Toplumun kutuplaştırılması”ndan yakınıyorlar.

Erdoğan-Bahçeli (Ya da tersi mi?) birliğinde görünür olan Türk-İslam sentezci devlet politikasının, milliyet-din ve mezhep farklılıklarını da istismar ederek halk kitlelerini bölme ya da daha fazla bölmeyi yönetme kolaylığı bahsinde görüp işlevli kıldığı saklı-gizli olmamıştır. Devletin silahlı güçleriyle yargı kuvvetine kumanda etme; bürokratik makinenin kumanda mevkisinde olmadan alınan güçle, çalışma ve yaşam koşullarını iyileştirme mücadelesine cesaret edenler yıldırılmaya çalışıldı. Erdoğan “Yüzde elliyi zor tutuyorum” diyerek tehdit dozunu yükseltirken, iş, ekmek istemi, sosyal-siyasal haklar savunusu, sendikal ve politik örgütlenme çabası ihanetle suçlanıp, yedeklenmiş kesimler buna karşı seferber edilmeye çalışıldı. Sömürülüp ezilenlerin on milyonlarcası ideolojik-politik ve kültürel etkilerle yedeklenip yine sömürülen ve ezilenlerin diğer kesimlerine karşı bir barikat gücü olarak kullanılmaya çalışıldı. Bunda başarılı da olundu. 11 milyon üyenin; AKP’ye oy veren milyonlarca insanın hepsinin rant ve yağmadan büyük pay alanlar olmadığını herkes bilir.

Bu durum sömürü ve zulmün sürdürülmesini kolaylaştırdı. Erdoğan ve propaganda ordusu (havuz medyası, iletişim organizasyonu, şoven milliyetçi ve din istismarcısı örgütlü propaganda ağı), Kürt sorununu, uluslararası alanda ve bölgede meydana gelen gelişmeleri, işçi ve emekçilere, ilerici aydınlara, mücadeleye atılan gençlik ve kadın kesimlerine karşı cephe oluşturma gerekçelerine dönüştürerek devrimci muhalefeti etkisizleştirmeye çalıştı. Yürütülen propagandaya bilinçli olarak ortak olanlar olduğu gibi, “Yerli ve milli ile ihanetçi olanlar arasındaki cepheleşme” söylemi ve görüntüsüne aldanıp kara propagandanın örttüğü gerçekleri göremeyenler de vardı. Bölünmüş olmanın bu türünden zarar görenlerin nüfus çoğunluğuyla işçi ve emekçiler olması kaçınılmazdı. Nitekim, iş ve aş derdi doğrudan kendilerini vurmadıkça komşusunun, iş arkadaşının açlığa, sefalete, işsizliğe sürüklenmesine sessiz ve ilgisiz kalınabildi. Dindaşlık ancak parti ve devlet politikalarıyla uyumluluk koşuluyla anlamlıydı. İktidarın baskı ve zulmüne karşı çıkanlar Türk kökenli olsalar da “hain idiler!”........

© Evrensel