Otomobil yazılarına devam sözü vermemize ve pazar günlerini bu işe ayıracağımızı söylememize rağmen, hepinizin farkında olduğu gibi bu işi biraz aksattım.

Özellikle seçim dönemindeki yoğunluktan ötürü, yeni modelleri deneyimleyecek fazla vaktim olmadı.

Ama seçim döneminde yine de araya iki otomobil sıkıştırabildim ve bu hafta bunlardan ilkini, Lexus’un RX’ni anlatmaya çalışacağım.

Benim otomobil yazılarının müdavimleri, benim bir Mercedes hayranı ya da fanatiği olduğumu zannedebilirler.

Aslında bu pek doğru değildir.

Benim otomobil markalarına olan sevgim, bağlılığım veya fanatikliğim markanın dönemleri ile ilgilidir.

Mercedes’in SL ve S Coupe’lerini yılı ya da dönemi fark etmeksizin severim ama şimdi E diye bildiğimiz modeller benim için hiçbir zaman cazip olmamıştır.

Buna karşın bir BMW fanatiği olmasam da, 1980’lerin bir 635 CSİ’si hayal otomobiller listemin başında yer alır (Sevgili Erhan Önal’ı rahmetle anmadan geçemeyeceğim). Ya da 80’lerin son döneminde kullandığım bir 535 Turbo’yu unutamam.

Geçmişte burun kıvırdığım Porsche’nin (Sakın kırolar gibi porş diye okumayın. O otomobilin adı “porşe”dir), bugün en muhteşem spor araçların başında geldiğini ve Ferrariler’e tercih edeceğim bir otomobile dönüştüğünü inkar edemem.

Ya da tüm sorunlarına, tüm güvenilmezliğine rağmen Jaguar’ın dünyanın en güzel otomobillerinden bazılarına imza attığını kabul etmemek için ahmak olmak gerekir.

Uzun yıllardır truck ve birkaç Mustang dışında bir çöp kutusu üreticisi olan Amerikan Ford’un yaptığı GT 40’ın otomobil tarihinin en ikonik araçlarından biri olduğunu da kim kabul etmez ki!

Ama tüm bunlara rağmen evet, ben bir Mercedes hastasıyım ve benim için Mercedes bir kalite sembolüdür.

Ve bunun tek bir istisnası vardır.

Lexus.

Mercedes kadar şanlı ve uzun bir geçmişi, Mercedes gibi pistlerde rüzgar gibi esmişliği, SL ve SLR gibi otomobil tarihine damga vurmuş modelleri olmasa da, benim için Lexus bugün dünyanın uzak ara en kaliteli, en güvenilir, kilometre başına en az sorun çıkaran ve zannederim en konforlu otomobilidir.

Aslına bakarsanız, özellikle sorun çıkarmama ve arıza yapmama konusunda tüm Japon otomobilleri diğer tüm markaların önünde yer alırlar ve Mazda, Toyota, Subaru, Honda gibi markalar da bu konuda zirvededirler. (Orta sınıfta muhteşem bir otomobil olan ve bir dönem Türkiye’de en çok satan ithal araç konumunda olan Mazda’nın artık Türkiye’de olmaması çok üzücü).

Lafı çok uzatmayalım ve gelelim Lexus’a, Lexus RX 500h’ye.

1990’ların sonu idi.

Bir bebeğimiz olacak ve ben de bu yüzden eşime bir SUV kullanmasını öneriyorum.

Ancak o yıllarda SUV’lar bu kadar çok ve çeşitli değil.

Merceres G’yi çok rahatsız, tangır tungur buluyor, Mercedes M’ler ona göre tipsiz, BMW X5 ise henüz dünyaya gelmediği için tercihler arasında yok.

O sıralar pek bol olan Chevrolet Tahoe’lara ise “Ben Amerikan köylüsü müyüm?” eleştirisi ile karşı çıkılıyor.

Tam o günlerde bir ABD seyahati sırasında bir Lexus RX ile tanıştık.

Daha önce hiç görmediğimiz bir otomobildi. 3 litrelik motoru, bir SUV için hayli zarif ve sportif olan dış hatları, süper kaliteli iç donamını, o güne kadar pek rastlamadığımız güvenlik unsurları ve eşim için hepsinden daha önemli olan Pioneer tarafından bu araç için özel olarak üretilmiş müzik sistemi ile şahane ve görülmedik bir “şey”di.

Hande “Böyle bir SUV isterdim” dedi.

Ama o tarihlerde ne yazık ki, Lexus henüz Türkiye’ye ithal edilmiyordu ve ben de grey marketten otomobil........

© Fatih Altaylı