Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την ΑΕΚ με τα δικά της όπλα σε μία αληθινή κατάθεση ψυχής. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Αυτά τα δευτερόλεπτα. Πόσα να ήταν; Δέκα, είκοσι; Τριάντα; Αυτή η αναμονή μέχρι να βγει το ριπλέι και να σιγουρευτούν όλοι.
Πόσο να κράτησε; Ούτε λεπτό.
Αστραπιαία το μυαλό ταξίδεψε πάλι εκεί. Σε αυτή την στοιχειωμένη φάση, που δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από το μυαλό όσων την έζησαν.
Χιλιάδες καρδιές έπαψαν να χτυπούν φυσιολογικά, πιέσεις ανέβηκαν στο Θεό, χιλιάδες πρόσωπα κρύφτηκαν σε χούφτες.
Καλυπτόταν ο Μπάμπα ή όχι; Επηρέαζε κανείς άλλος την φάση; Τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί;
Αντιγράφω αυτολεξεί από το κείμενο που γράφτηκε μετά το 2-2 της Opap Arena στον πρώτο γύρο των πλέι-οφ.
Η ιστορία σκαρώνει καμιά φορά τις πιο ακραίες φάρσες. Εκείνο το ακυρωθέν γκολ του Φερνάντο Βαρέλα στις καθυστερήσεις στοιχειώνει για πάντα τις μνήμες όσων το έζησαν, άλλαξε για πάντα την ένταση, την φύση, το στάτους των αναμετρήσεων τους ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ.
Έκτοτε, τίποτα δεν ήταν όπως πριν, κάθε παιχνίδι μύριζε μπαρούτι, έχει ένα εντελώς διαφορετικό ύφος και ηχόχρωμα.
Συμπτωματικά, σχεδόν σαδιστικά, από εκείνη την ημέρα μέχρι σήμερα, όποια «αετομαχία» είχε καθοριστικό γκολ στο τέλος, αυτό ήταν ασπρόμαυρο.
Εκείνο το απευθείας φάουλ του Μουργκ σε έναν προημιτελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ.
Ένα γκολ του Κούρτιτς κι ακόμα ένα του Μιτρίτσα στις καθυστερήσεις, πάλι στο ΟΑΚΑ, που μετέτρεψαν το 1-0, σε 1-2.
Το γκολ του Κεντζιόρα στον δεύτερο γύρο, που έκανε το 1-1.
Το γκολ του Οζντόεφ.
Τώρα, το γκολ του Σάστρε.
Ακραίο!
Ένα γκολ βγαλμένο μέσα από τα έγκατα της ψυχής. Μία δίκαιη ανταμοιβή για την ομάδα που από την πρώτη φάση, από την πρώτη επαφή, από την πρώτη μονομαχία έπαιζε για την ζωή της, για το οξυγόνο της, για την ύπαρξη της, για το αύριο.
Καμία άλλη ομάδα δεν στρίμωξε την ΑΕΚ του Αλμέιδα τόσο πολύ στα σχοινιά, όσο ο ΠΑΟΚ της επανάληψης. Κανείς δεν την νίκησε με τα δικά της όπλα, την ένταση, την τρεχάλα, την ταχυδύναμη.
Ακόμα κι όταν κόντρα στην ροή του ματς, ο Βίντα σκόραρε με την μπάλα να έρχεται στρωμένη σαν μάννα εξ’ ουρανού, ο Δικέφαλο είχε ακόμα σφυγμό, αντοχές, κουράγια. Δεν είχε αφήσει την τελευταία του πνοή.
Πως μπορεί μία άνευρη, ακούνητη, ανέμπνευστη, flat ομάδα της Τετάρτης, να βγάζει τρεις μέρες αργότερα τόση οργή, τόσο θυμό, τόση τσαντίλα, τέτοια σκληράδα;
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Σωτήρη Μήλιου
Πέτρα στην πέτρα
34
18
29.04.2024
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε την ΑΕΚ με τα δικά της όπλα σε μία αληθινή κατάθεση ψυχής. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Αυτά τα δευτερόλεπτα. Πόσα να ήταν; Δέκα, είκοσι; Τριάντα; Αυτή η αναμονή μέχρι να βγει το ριπλέι και να σιγουρευτούν όλοι.
Πόσο να κράτησε; Ούτε λεπτό.
Αστραπιαία το μυαλό ταξίδεψε πάλι εκεί. Σε αυτή την στοιχειωμένη φάση, που δεν πρόκειται να φύγει ποτέ από το μυαλό όσων την έζησαν.
Χιλιάδες καρδιές έπαψαν να χτυπούν φυσιολογικά, πιέσεις ανέβηκαν στο Θεό, χιλιάδες πρόσωπα κρύφτηκαν σε χούφτες.
Καλυπτόταν ο Μπάμπα ή όχι; Επηρέαζε κανείς άλλος την φάση; Τι άλλο θα μπορούσε να........
© iNPAOK
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Tarik Cyril Amar
Rami G Khouri
Dr Ramzy Baroud
Mort Laitner
Bradley Blankenship
Michael Kwet
