Hangi romanında okumuştum Yaşar Kemal’in, şimdi anımsamıyorum.

Ya da o efsanevi üç ciltlik, İnce Memed’de olmalı…

Şöyle yazmıştı büyük romancı:

* * *

“O güzel insanlar

güzel atlara binip

çekip gittiler…”

* * *

Bir şeylerin değil çok şeylerin derin uçurumlarına düşüp düşüp gittikçe insanoğlu ve insankızı veya bir büyük boşluğun sarmalında çözemedikçe iflâs etmiş çok şeylerini, bağırıyor sessiz.

Çözün Beni adlı şiiri sevgili dost Ahmet Okan’ın, sanırım böylesi çok şeylerin bir iflâs sonrasında dizelere vurulmuş güzel örnek­lerinden biridir:

* * *

“Arkadaşsızım

geçiyor zaman

genç gözlerimde ihtiyarlamakta

bayrağım…”

* * *

“O güzel insanlar

güzel atlara binip

çekip gittiler…”

* * *

“Arkadaşsızım

geçiyor zaman

genç gözlerimde ihtiyarlamakta

bayrağım…”

* * *

Kızın adı, Çiğdem’di.

Erkeğin, Fırat.

Fırat, İstanbul’un ünlü kabadayılarından biriydi.

Zengin bir ailenin balerin kızıydı Çiğdem.

Ve Çiğdem; her zaman kanayan kırmızı bir güldü sessiz, hüzünlü, yaşamak için silâhına mecbur Fırat’ın hayatında.

Çok zaman olmuştu........

© Kıbrıs Gazetesi