Ο θρήνος, η οργή και η απόγνωση απελευθερώνουν τεράστια αποθέματα ψυχικής αντοχής σε αυτή τη ζωή. Απελευθερώνουν όμως και κρυφές δυνάμεις, σχεδόν μεταφυσικές. Που μερικές φορές λειτουργούν ως καταλύτης για συλλογικά εγερτήρια, για τη μαζική αφύπνιση των μαζών, εκείνων που μέχρι χθες πορεύονταν υπνωτισμένες στο μονοπάτι της άβουλης υποταγής απέναντι σε ένα αδίστακτο σύστημα εξουσίας.

Η Μαρία Καρυστιανού δεν γεννήθηκε δημόσιο πρόσωπο. Αναγκάστηκε να γίνει, στο όνομα της δικαίωσης της ψυχής του παιδιού της. Και μεταμορφώθηκε, σαν μια αόρατη δύναμη να της χάρισε αυτές τις υπεράνθρωπες ιδιότητες για να τα βάζει με θεούς και δαίμονες, με το κράτος, το παρακράτος και τις σιχαμερές παραφυάδες τους, που αναλαμβάνουν τις βρόμικες αποστολές «δολοφονίας χαρακτήρα».

Σήμερα, η Μαρία, η δική μας Μαρία, αλλά και οι άλλοι χαροκαμένοι, oι «ορφανοί» γονείς των Τεμπών, μπορούν να αισθάνονται περήφανοι. Είναι βέβαιο ότι τα αγγελούδια τους, από εκεί όπου βρίσκονται, τους βλέπουν και τους καμαρώνουν. Μαζί τους, όμως, καμαρώνει και ένας ολόκληρος λαός. Επειδή, επιτέλους, βρέθηκαν κάποιοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, με περίσσια αξιοπρέπεια και αστείρευτη θέληση, να μην υποταχθούν στη μοίρα τους. Και στους εκβιασμούς των μαφιόζων της κυβερνητικής εξουσίας. Μόνοι τους ξεσκέπασαν το πέπλο της σιωπής και της συγκάλυψης. Και απέδειξαν ότι κι οι ανώνυμοι άνθρωποι, όταν πνίγονται από το δίκιο τους, αποκτούν νεφρά και στομάχι από ατσάλι για να πολεμήσουν αυτούς που εκ πρώτης όψεως φαίνονται άτρωτοι.

Διέλυσε το σύστημα η Μαρία Καρυστιανού – στην κυριολεξία από το πουθενά. Με λιανοντούφεκα και κρυφό άσο την αφοπλιστική της ειλικρίνεια. Είπε τα πράγματα με το όνομά τους. Για τους αδίστακτους πολιτικούς, τους........

© newsbreak.gr