• EMİNE UÇAK ERDOĞAN
• 12 Mayıs 2024

Politika yapıcıların ve yürütücülerin görevi, içerik başta olmak üzere eğitimle ilgili konuları-kararları, öğretmen, öğrenci ve ebeveynler için oldubittiye getirmeden ya da tepeden inme bir yaklaşımla değil tüm ilgilileri paydaş kılacak şekilde, yani gerçek bir katılımcılıkla inşa etmek.

Son günlerde eğitim, ekonomiden sonra en çok tartışılan alanların başında geliyor. Öğretmen atamaları, müfredat, eğitimde şiddet gibi yakıcı gündemlerle bu tartışmalar biraz daha arttı. Sistemin, aşırı merkezilik, sık değişen ve pilot uygulamaları yeterince yapılmayan kararlar, işleyiş ve idari yapıdaki siyasi ilişkilenmeler ve daha başka birçok yapısal konuyla ilgili çözümlere ihtiyacı olduğu kesin; ama bunlar, misal müfredat konusu gibi gündem olamıyor.

Eğitimin bu kadar gündem olmasının ana sebebi hem bireysel hem de toplumsal olarak ona yüklenen anlamla ilgili. Birey için daha iyi hayat koşulları, gelir, sosyal statü imkânı sağladığı için önemli; toplumsal olarak ise ‘inşa edici’ yönüyle iktidarların önem verdiği bir alan. Bu yönüyle eğitim, geçmişten beri ideolojik tartışmaların odağında oldu. Özellikle de müfredat meselesi… Reform Enstitüsü’nün 2022’de yayınladığı Nitelikli Eşit ve Adil Bir Eğitim Sistemi araştırmasının sunuşunda bu konuyla ilgili şöyle bir değerlendirmede bulunuluyor: “Türkiye’de eğitim kararları çocukların yararına ve ihtiyaçlarına, öğretmen ve velilerin beklentilerine göre değil, siyasi ve ideolojik önceliklere göre veriliyor. Siyaset dünyası, eğitimi öğrenciyle, veliyle, öğretmenle değil, taraftarlarıyla konuşuyor. Eğitim sistemi de siyasi iktidarların kendi ideolojilerini gerçekleştirme ve tabanlarını memnun etme gayesinin aracı hâline geliyor. Eğitimin son 25 yılı “imam hatipleri açalım-kapatalım” tartışmasıyla kaybedilmiş görünüyor. Eğitim sistemi; uzlaşı aramayan, müzakere zemini kurmayan, katılımcılıktan uzak politika yapım süreçleriyle, geçici uygulamalarla, aynı gerekçelerle defalarca değiştirilen kararlarla şekillendiriliyor. Tüm bunların maliyeti derinleşen eşitsizlikler, donanımsız mezunlar, işsiz gençler ve ekonomik krizler olarak gündemimize yansıyor.”

Ne İsa’ya Ne Musa’ya…

Millî Eğitim Bakanlığı’nın geri bildirimler için bir hafta vererek yayınladığı “Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli” Yeni Müfredat başlıklı zorunlu dersler için açıkladığı taslak ve etrafındaki tartışma tam da yukarıda belirtilen duruma uygun. İçeriksel tartışmanın yanında en başta usulle ilgili bir sorun olduğu herkesin ortaklaştığı bir konu. Bakanlık sunuşunda, “Sadece yaz aylarından itibaren bugüne kadar 1000’den fazla öğretmen ve akademisyen ile toplantılar düzenlendi, 260 akademisyen 700’ün üzerinde de öğretmen bu toplantılara sürekli katıldı. Bunun dışında ilave olarak görüşlerine başvurulan akademisyenler ve öğretmenlerle........

© Perspektif