Geçmiş ile bugünün sentezi; erim erim erimedir. Ekonomi alt-üst oluşa doğru gidiyor. 2001 yılı Şubat ayında yaşadığımız günlerin belirtileri var. O günlerde dolar bir gecede 685 bin liradan 940 bin liraya fırlamıştı. Ve yılın sonunda ise 1 dolar 1 milyon 450 bin lirayı bulmuştu.

Hatırlayan var mı!

★★★

İktidar partileri, çöküşe gidiyorlardı. ABD’den “içi dolar dolu IMF Yardım Paketi’ni” de yanına alarak Kemal Derviş’i çağırdılar, geldi. Getirdiği dolarları çekiç yaptı, içeride yükselen dolarların başına vurdu, enflasyonu yüzde 69’a geriletti. Ve 2002 yılı sonunda da yüzde 30’a kadar indirdi. Yetmedi, çünkü inen fiyatlar değil, artış hızıydı.

Halkın öfkesi sönmedi.

Seçimler yapıldı.

İktidar partileri çöktü.

Barajı geçemediler.

★★★

Bugünün iktidarı ve cumhurbaşkanı politikacı olarak işte 2002 yılının dinmeyen halk öfkesi ortamından doğdu. Ve bugün o günlerin benzerini kendisi yaşayan ve halka yaşatan noktaya geldi.

Erim erim eriyor.

Üç hafta sonra adı yerel ama özü genel bir seçim var; yeniden seçilmek için meydanlarda halka “sıkın dişinizi, bize inanın, tek haneye indireceğiz” sözleri veriyor.

Ancak ne fayda!

Bugün arkasında Kemal Derviş’in 2002’de yarattığı o ekonomik rüzgarın bir benzeri yok. Kemal Derviş rüzgarıyla Tayyip Erdoğan, 2005 yılında enflasyonu yıllık yüzde 7.7’ye düşürmüştü.

Aynı rüyayı görüyor.

★★★

O........

© Sözcü