Ένα γράμμα, μια επιστολή: Από τον ιστορικό – αείμνηστο τώρα πια – Δημήτρη Φωτιάδη προς: Κον Δημ. Πουλημένον, Γυμνασιάρχην, Διά την μαθήτριαν της Στ΄τάξεως του Γυμνασίου Μάγδα Βελτσίστα, Αιτωλικόν.
Εδώ, θα πρέπει να ενημερώσουμε ότι ο Δημήτρης Φωτιάδης υπήρξε δημοφιλέστατος συγγραφέας στην εποχή του, δεινός λάτρης και μελετητής του ήρωα της Επανάστασης Γιώργη Καραϊσκάκη.
Πάνω δεξιά στο φάκελο των 2.50 δραχμών ένα γραμματόσημο: Εικονίζεται ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς, με τη στολή του, το στέμμα του και γυμνό το σπαθί στο αριστερό του χέρι. Αλήθεια, τί θέση έχει σήμερα, στην Ελληνική Εκπαίδευση, ο Νικηφόρος Φωκάς;
Γιατί, αλήθεια, έγραφε σε μένα, μια μαθήτρια Γυμνασίου, ο διάσημος συγγραφέας;
Γιατί πρώτα του έγραψα εγώ!
Είχα διαβάσει στο βιβλίο του «Καραϊσκάκης» πως η κυρά Βασιλική έμεινε, όταν πήρε χάρη από το Σουλτάνο, στην αρχή στα Τρίκαλα, στο χτήμα Βοϊβόδα, έπειτα στο χωριό Κατοχή και το 1835 πέθανε στο Αιτωλικό.
Αυτό μου έκανε εντύπωση, γιατί εκείνες τις μέρες, ή εκείνη την εποχή, οι αρμόδιοι της διοίκησης του Αιτωλικού είχαν χτίσει στον περίβολο της εκκλησίας των Ταξιαρχών ένα περικαλλή τάφο της κυρα-Βασιλικής, που πέθανε στο Αιτωλικό το 1834.
Το πράγμα είχε αυτό είχε συγκεντρώσει πολλά ειρωνικά σχόλια από Αιτωλικιώτες που έλεγαν «έ, και που πέθανε εδώ η κυρά Βασιλική τί έγινε, φέρνει αυτό δόξα στην πατρίδα μας; Ο Μάρκος Μπότσαρης είναι;»
Σπούδασα Ιστορία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κι έκτοτε ασχολούμαι με πάθος με την Ιστορία. Θα πρέπει λοιπόν να γράψω πως πρέπει να ξεχωρίζουμε τα χρονικά στοιχεία από τα ιστορικά στοιχεία και τα θρυλούμενα από τα αποδεδειγμένα.
Όταν λοιπόν είδα την αντίφαση στις χρονολογίες, σηκώθηκα και πήγα στο Δημαρχείο Αιτωλικού. Ήταν τότε Δήμαρχος ο Κων/νος Σεβαστός, ο γνωστός στους Αιτωλικιώτες «Ντίναρος», όπως τον φώναζαν με πάθος οι οπαδοί του στις προεκλογικές συγκεντρώσεις.
Του εξήγησα το θέμα και ήταν πολύ συνεργάσιμος. « Η κυρά Βασιλική πέθανε στο Αιτωλικό τον Δεκέμβριο του 1834. Έχουμε ληξιαρχική πράξη θανάτου από τον παπά.» Κατέβασε από τη βιβλιοθήκη ένα χοντρό βιβλίο, βρήκε το κείμενο που ήθελε και μου το διάβασε:
ΑΠΕΘΑΝΕΝ Η ΚΥΡΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΚΙΤΣΟΥ ΑΠΟ ΔΥΣΕΝΤΕΡΙΑ ΗΤΟΝ Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ.
ΕΤΩΝ 45 ΜΕΤΑΣΧΩΝ ΤΩΝ ΑΧΡΑΝΤΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΜΕΤΑΛΗΨΕΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤ ΑΔΕΙΑΝ ΤΟΥ ΕΠΙΤΡΟΠΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟ ΤΟΝ ΕΦΗΜΕΡΙΟΝ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΕΤΑΦΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΣΥΝΗΘΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΝ ΤΑΞΙΝ ΕΝ ΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ.
ΕΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΝ ΤΗ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1834
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΙΕΡΕΥΣ
Στη συνέχεια, ο Δήμαρχος έβγαλε δύο φωτοαντίγραφα του κειμένου και μου τα έδωσε: «Μπράβο, κορίτσι μου, που ασχολείσαι με την Ιστορία της ιδιαίτερης Πατρίδας σου».
Εγώ πήρα τα κείμενα, ευχαρίστησα τον Δήμαρχο κι έφυγα χοροπηδώντας. Την άλλη κιόλας μέρα, έγραψα στον Φωτιάδη τα σχετικά, έβαλα μέσα στο φάκελο και τη ληξιαρχική πράξη θανάτου, βρήκα από τον εκδοτικό οίκο που συνεργαζόντανε ο συγγραφέας τη διεύθυνσή του και τον ταχυδρόμησα.
Αχ, νιότη μου!
Σε λίγες μέρες πήρα απάντηση από τον συγγραφέα, μέσω του σχολείου μου, όπως προανέφερα. Ένα κείμενο πολυτονικής γραφής, δεν είχε καθιερωθεί ακόμα το μονοτονικό. Σε ύφος απλό και στοργικό. Αντιγράφω:
Αγαπητή μικρή φίλη,
Το γράμμα σας μου έδωσε ξεχωριστή χαρά, όπως είδα πως μια νέα κοπέλα όχι μονάχα διάβασε ένα από τα βιβλία μου, μα όταν της γεννήθηκε μια απορία, βάλθηκε να εξετάσει αν τα όσα γράφω είναι σωστά.
Όταν, λοιπόν, πήρα το γράμμα σας με τα αδιάσειστα στοιχεία που μου παρουσιάσατε για το θάνατο της κυρά Βασιλικής, κάθισα κι έκανα μια μικρή έρευνα. Ο Αραβαντινός, στην Ιστορία του Αλήπασα, στη σελ.452, λέει πως η κυρά Βασιλική έμεινε, άμα πήρε χάρη, στην αρχή στα Τρίκαλα, στο κτήμα Βοϊβόδα, έπειτα στο χωριό Κατοχή και το 1835 πέθανε στο Αιτωλικό.
Φαίνεται λοιπόν πως από την Κατοχή πήγε στο Αιτωλικό όπου και πέθανε το Δεκέμβρη του 1834, καθώς βγαίνει από τα δικά σας στοιχεία κι όχι το 1835 όπως γράφει ο Αραβαντινός κι απ’ αυτόν κι άλλοι, όπως εγώ.
Οι πληροφορίες σας είναι τέτοιες, που δεν αφήνουν πια καμιά αμφιβολία για το που και πότε πέθανε η κυρά Βασιλική και σε νέα τυχόν έκδοση του βιβλίου μου (κρίμα, πριν από λίγες μονάχα μέρες κυκλοφόρησε η Πέμπτη έκδοση του «Καραϊσκάκη») θα κάνω τη σχετική διόρθωση.
Και τώρα θα σας συγχαρώ για τον ωραίο ζήλο σας και θα σας αποκαλύψω πως εσείς, μαθήτρια ακόμα, είσαστε ο πρώτος αναγνώστης που μου υπόδειξε κάποιο λάθος στο βιβλίο μου. Μακάρι να έκαναν κι άλλοι αυτό που κάνατε εσείς.
Σας ευχαριστώ λοιπόν για την υπόδειξή σας και σας εύχομαι να σας δώσει η ζωή όλη τη χαρά που αξίζετε.
Δ. Φωτιάδης
(υπογραφή)
Εγώ: Τα εις εαυτόν:
«Να σας δώσει η ζωή όλη τη χαρά που αξίζετε».
Αυτά!
Μάγδα Βελτσίστα
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
visit website
