Το σχολείο πάμπτωχο, με ανύπαρκτα μέσα. Η εποπτική διδασκαλία ανήκουστη. Υποχρεωτικός ο εκκλησιαμός κάθε Κυριακή. Απαγορεύεται ο κινηματογράφος. «Αν είσθε καλά παιδιά θα σας επιτρέψουμε μαθητική παράσταση με έργα σεμνά, όπως π.χ. «Μαρία η Πενταγιώτισσα» και άλλα ηθικοπλαστικά. Μαύρη ποδιά με άσπρο γιακαδάκι .Έπρεπε να τη φοράμε εντός κι εκτός του σχολείου πλην των εθνικών εορτών, όπου μέσα σε μια κρίση μεγαλοψυχίας, μας επέτρεπαν να φοράμε άσπρη μπλούζα, μπλέ φούστα πλισέ κι άσπρο μπερεδάκι. Τ’ αγόρια κουρεμένα με την ψιλή μηχανή και καπέλο με την κουκουβάγια (σύμβολο της Θεάς της Σοφίας) στο κεφάλι. Οι τιμωρίες πέφτανε βροχή. Χωρίς προεδρεία και 15μελή για συμπαράσταση.

Είκοσι μέρες αποβολή στον Κώστα από τη Σταμνά, γιατί είπε σ’ έναν καθηγητή «αυτό που λες να το αποδείξεις, είσαι άντρας». Και το παιδί έφυγε για το χωριό του και για είκοσι μέρες ξενοίκιασε και το δωμάτιο που νοίκιαζε. Τουλάχιστον να τού βγαινε ο μήνας φθηνότερα.

Θύματα των προκαταλήψεων της εποχής ήτανε και οι καθηγητές μας. Και τα 8άρια στη βαθμολογία πηγαίνανε σύννεφο. Όταν βγαίνανε τα αποτελέσματα της φοίτησης, συνήθως στις 30 Ιουνίου, κλαίγανε μανούλες: Αρχαία 9 – Νέα 9; Στον τόπο. Μαθηματικά 9 – Φυσική 9; Στον τόπο. Τότε τον καθηγητή τον είχες απέναντι και........

© ΑΙΧΜΗ