Δεν είναι η πρώτη φορά που με απασχολεί η “αίρεση”* της φιλοσοφίας και εν προκειμένω τής γλωσσικής φιλοσοφίας…
Στην αρχή πρέπει να πούμε πως πολλοί φιλόσοφοι τονίζουν στους συνομιλητές τους, πως για κάθε λέξη πρέπει να αποδίδουμε την ίδια έννοια, ακριβώς για να μπορούμε να συνεννοούμαστε… Προφανώς και δεν έχουν άδικο, γιατί, ακόμα και όταν λέμε τα ίδια πράγματα όταν δεν τηρούμε τον κανόνα οδηγούμαστε σε παρανοήσεις.
Όσον αφορά όμως την ερώτηση τί είναι φιλοσοφία, νομίζω, πως υπάρχουν διάφορες απαντήσεις που περιορίζονται μόνο στην ετυμολογία τής λέξης, δηλ. φιλία ή αγάπη για τη σοφία... Κάποιοι ίσως θα μπορούσαν να εξομοιώσουν τη λ. “σοφία” με την αλήθεια. Εδώ όμως θα προκύψει η ερώτηση – απορία, τί είναι αλήθεια; Φαίνεται λοιπόν πως και εδώ έχουμε μια σχετική έννοια που μπορεί να την αποδώσει κανείς στον τρόπο σκέψης, ακόμα και να εκλάβει τις ψευδαισθήσεις ως αλήθειες. Όπως λ.χ οι χριστιανοί λένε πως ο Χριστός είναι η ίδια η αλήθεια και η ζωή βλ. “εγώ ειμί η οδός η αλήθεια και η ζωή”. Εδώ όμως “εμφανίζεται” το δόγμα, δηλ. η απόλυτη γνώμη που δεν γνωρίζει χρόνο, γι’ αυτό και παραμένει πάντα η ίδια… Όμως, η αλήθεια είναι ζωντανή και γι’ αυτό είναι σχετική, αφού εξαρτάται από την ικανότητα τού ανθρώπου να της δίδει ανάλογο περιεχόμενο και να την πλουτίζει με νέα στοιχεία, αναλύσεις και νέα δεδομένα που βοηθούν μέσω της “αίρεσης” στην αποκάλυψη νέας πραγματικότητας , ακόμα και στην απόκρυψή της μέσω της θεατρικής προσποίησης. Είναι λοιπόν αναγκαίο να γνωρίζουμε πως η ύπαρξη αναφέρεται στο “Είναι” και το πνεύμα στη “νόηση”, που όμως και αυτή είναι παράγωγο της ύλης· και μέσω αυτής οδηγούμαστε στο είναι των κοινωνικών σχέσεων, το οποίο αποτελεί οργανικό στοιχείο τής ανθρώπινης δραστηριότητας που δεν το αποκτά κανείς μόνο........

© ΑΛΗΘΕΙΑ