Τα 85 χρόνια συνθέτουν μια «πλήρη ζωή»; Αποχαιρετίζεις κάποιον με λιγότερη θλίψη γιατί μπόρεσε να φτάσει στο «τέλος μιας διαδρομής»;

Παρατηρώντας γύρω μου τους πολλούς συνοδοιπόρους, καλλιτέχνες και φίλους του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, στην κηδεία του την περασμένη Τετάρτη στο Α΄ Νεκροταφείο, έβλεπα πρόσωπα πολύ συγκινημένα αλλά και συμφιλιωμένα με τον αποχαιρετισμό. Η απάντηση ήρθε αυτόματα από έναν πολύ κοντινό του άνθρωπο. «Ο Γιώργος δεν θα λείψει. Θα είναι για πάντα ανάμεσά μας. Θα τον “βλέπουμε” μέσα από τα έργα του». Συμβαίνει, κατά κανόνα, με τους ηθοποιούς, τους δημιουργούς που αφήνουν αποτύπωμα. Μπορεί να μη «χάνονται», κάποιοι, όμως, μας «λείπουν». Γιατί η απώλειά τους φέρει, εκτός από τη δική τους μοναδικότητα, και τα χαρακτηριστικά μιας γενιάς και μιας εποχής. Είναι αυτό που αποκαλούμε σκηνικό ήθος; Ή επαγγελματική συνέπεια; Ή υποδειγματική σκηνική συμπεριφορά; Ολα κομβικά, αλλά, και πάλι, δεν επαρκούν. Ωσπου άκουσα τον στενό του φίλο,........

© Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ