Μετακατοχικά χρόνια. Στο δημοτικό Σχολείο του χωριού μας, του Χρυσοβεργίου, συνωστιζόμασταν πάνω από εκατό παιδάκια (τα περισσότερα ξυπόλυτα και ρακένδυτα), αυτόχθονα και Ευρυτανόπουλα που είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους, ένεκα του επαίσχυντου εμφυλίου. Η ανεπαρκής αίθουσα του Σχολείου μας ανάγκαζε τους δασκάλους να χρησιμοποιούν και το εκκλησάκι της Υπαπαντής ως αίθουσα διδασκαλίας. Δάσκαλοί μας κατά σειρά οι: Καλπογιαννάκη Αικατερίνη, Παπαγιαννοπούλου Βασιλική, Γρηγορόπουλος π’ Δημήτρης και Στούμπος Γεώργιος. Αιωνία η μνήμη τους. Διδασκόμενα μαθήματα: Ελληνικά (αναγνωστικό), Γραμματική (ακροθιγώς), Αριθμητική, Ιστορία, Θρησκευτικά και Γυμναστική. Χρησιμοποιούμενα όργανα διδασκαλίας: Μαυροπίνακας, κιμωλία, σφουγγάρι και απαραιτήτως… βέργα. Όργανα μαθητών: Μερικά βιβλία, πλάκα, κοντύλι, σφουγγάρι (και αργότερα) τετράδιο, μελανοδοχείο, κοντυλοφόρο με πένα χ ή «πάπιας» και ανεξάντλητη αντοχή για τη … βέργα, που συνήθως ήταν ο … ερμηνευτικός τρόπος διδασκαλίας. Εννοείται ότι τα προσφιλέστερα μαθήματα ήταν τα διαλείμματα και κυρίως το σχόλασμα.
Κατά τα διαλείμματα, στη χωμάτινη πλατεία και στους γύρω δρόμους, τα παιχνίδια των αγοριών ήταν: Το κυνηγητό, τα πίτσια, το μπιζ, τα κότσια, η λέγκα, οι μπίλιες, το κρυφτό, η γουρούνα, η κολοκυθιά και η μπάλα, φτιαγμένη από κουρελόπανα. Τα κορίτσια έπαιζαν: το φέγγαρο, το κρυφτό, περνάει – περνάει η μέλισσα, δεν περνάς κυρά Μαρία, καλημέρα παπαδιά και σαλίγκαρο. Κυρίως, τα κορίτσια με ιδιαίτερη χάρη τραγουδούσαν και χόρευαν. Τα συνήθη τραγούδια τους ήταν: «όλα τα πουλάκια ζυγά – ζυγά», «κάτω στου βάλτου τα χωριά», «Μακεδονία ξακουστή του Αλεξάνδρου χώρα», «έλα μάνα να σου δώσω ένα ολόγλυκο φιλί», «κάτω στη Ρόδο», «ένα παλικάρι δώδεκα χρονών», «σαν πήρα έναν κατήφορο» κ.ά. Μερικά από αυτά είχαν δύσκολους ρυθμούς, όπως 5σημο, 7σημο Α’ επίτριτο και 9σημο, ρυθμοί που δεν χορεύονται πια στον τόπο μας.
Η μεταξύ μας επικοινωνία γινόταν συνήθως με σύντμηση των ονομάτων μας, με τα υποκοριστικά, με παρατσούκλια ή για διάκριση των Τάκηδων π.χ. ακολουθούσε το μητρώνυμο, όπως: «ου Τακς τς Αγγελικής», «ου Τάκς τς Όλγας».
Τις όποιες διαφορές και τα όποια μαλώματα μεταξύ μας τα ξεπερνούσαμε γρήγορα και πάντα είχαμε καλές σχέσεις μεταξύ μας. Παρά τις δύσκολες εποχές των παντοειδών στερήσεων, των σκληρών εργασιών και των άκρως αυστηρών συμπεριφορών των γονέων και των δασκάλων, αντιμετωπίζαμε τη ζωή με υπομονή και καρτερία και ατενίζαμε το μέλλον με αισιοδοξία και ελπίδα για τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Άλλες εποχές, άλλοι άνθρωποι, άλλα ήθη, άλλα ενδιαφέροντα, άλλες δραστηριότητες, με υπερισχύουσες τις δημιουργικές προσπάθειες και τα θετικά αποτελέσματα. Ήταν εποχές των ιδανικών και του σεβασμού των ηθικών αξιών. Εποχές που ευωδίαζαν ανθρωπιά και ρωμιοσύνη, ευωδίαζαν Ελλάδα.
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Σχολικές αναμνήσεις
3
0
26.12.2023
Μετακατοχικά χρόνια. Στο δημοτικό Σχολείο του χωριού μας, του Χρυσοβεργίου, συνωστιζόμασταν πάνω από εκατό παιδάκια (τα περισσότερα ξυπόλυτα και ρακένδυτα), αυτόχθονα και Ευρυτανόπουλα που είχαν εγκαταλείψει τα χωριά τους, ένεκα του επαίσχυντου εμφυλίου. Η ανεπαρκής αίθουσα του Σχολείου μας ανάγκαζε τους δασκάλους να χρησιμοποιούν και το εκκλησάκι της Υπαπαντής ως αίθουσα διδασκαλίας. Δάσκαλοί μας κατά σειρά οι: Καλπογιαννάκη Αικατερίνη, Παπαγιαννοπούλου Βασιλική, Γρηγορόπουλος π’ Δημήτρης και Στούμπος Γεώργιος. Αιωνία η μνήμη τους. Διδασκόμενα μαθήματα: Ελληνικά (αναγνωστικό), Γραμματική (ακροθιγώς), Αριθμητική, Ιστορία, Θρησκευτικά και Γυμναστική. Χρησιμοποιούμενα όργανα διδασκαλίας:........
© ΑΙΧΜΗ
visit website
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
