Ωστόσο, τόλμησε να γράψει και να εκδώσει ένα θεωρητικό το 1982, στο οποίο γράφει τα εξής πρωτοφανή, αντιεπιστημονικά, εξωπραγματικά και – σαφώς – ανεφάρμοστα θεωρήματα:

Το δε προσωποπαγές, εξωπραγματικό και ακατανόητο θεωρητικό του, εκτός του ότι είναι ένα φαντασιογενές συνονθύλευμα ετερόκλητων και ασύνδετων στοιχείων στερούμενο παντελώς επιστημονικών τεκμηριώσεων, βρίθει και αντικρουωμένων απόψεων και αλληλοαναιρέσεων. Ο ίδιος δηλώνει σαφέστατα τους λόγους και τα στοιχεία, που τον οδήγησαν στη συγγραφή του θεωρητικού του ως εξής: Δεν θα επιχειρούσε – γράφει – την συγγραφή της «πραγματείας» του, εάν «δεν συνέτρεχον εκ θεού συγκυρίαι συμβάλουσαι εις τούτον τον σκοπόν» (!) (ε.κ.θ.τ.Α’ σελ. γ’), όπως: «Η κατά την 24ην Δεκεμβρίου του 1940, εκ τυχαίας χειρονομίας, πτώσις του μουσικού παλαιογραφικού παραπετάσματος, ήτις επέτρεψε να φανή το μέχρι τότε αγνοούμενον και σήμερον ακόμη αμφισβητούμενον παρά των αγνοούντων αυτό, σύστημα της παλαιοτέρας μουσικής γραφής…» (τ.Α’ σελ. δ). Σημείον μέγα, λοιπόν, εμφανίσθηκε στον Σ. Καρά. Δηλαδή, την εξήγηση της «παλαιοτέρας μουσικής γραφής» (της μεσαιωνικής), του την υπέδειξαν υπερφυσικές δυνάμεις!

Επίσης, σε ιδιόχειρη σημείωσή του γράφει: «Σαν σήμερα προ 37 ετών – θεού φώτιση, άρρωστος και πλαγιασμένος στο κρεβάτι στο μεσοπάτωμα του οικήματος της οδού Λέκκα προσπαθούσα να ψάλω από το Στιχεράριον του........

© ΑΙΧΜΗ