Τα τελευταία 50 χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, έχει επιτευχθεί σημαντικότατη πρόοδος ως προς την ενεργό συμμετοχή των γυναικών σε όλες τις πτυχές της κοινωνίας. Οι διεκδικήσεις για ισότιμη πολιτική συμμετοχή, ίση αμοιβή για εργασία ίσης αξίας, πλήρη ισότητα στο γάμο και την οικογένεια, έχουν γίνει πλέον στις σύγχρονες φιλελεύθερες δυτικές δημοκρατίες θεσμικές κατακτήσεις.

Ωστόσο, στην πράξη, τα εμπόδια είναι ακόμη υπαρκτά, ιδίως για τις πλέον ευάλωτες γυναίκες, όπως οι γυναίκες με αναπηρία, οι οποίες βρίσκονται αντιμέτωπες με πολλαπλές και διασταυρούμενες διακρίσεις και βιώνουν τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, την περιορισμένη και ανεπαρκή πολιτική και κοινωνική συμμετοχή.

Οι γυναίκες με αναπηρία ανέρχονται στο 25,9% του συνολικού αριθμού των Ευρωπαίων γυναικών και στο 60% περίπου των ατόμων με αναπηρία που ζουν στην Ευρώπη. Πρόκειται για μια ευρεία κοινωνική ομάδα, με πληθυσμιακή ετερογένεια, αφού πέρα από τη διπλή διάκριση που βιώνουν λόγω φύλου και λόγω αναπηρίας, πολλές είναι εγκλωβισμένες στην κοινωνική απομόνωση είτε λόγω κοινωνικοοικονομικών συνθηκών, είτε λόγω πολλαπλών ταυτοτήτων ευαλωτότητας.

Σύμφωνα με την επιτροπή των ΗΕ για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, στην πληθυσμιακή αυτή ομάδα περιλαμβάνονται οι γυναίκες με αναπηρία που ζουν στη χώρα τους, οι γυναίκες πρόσφυγες, μετανάστριες και αιτούσες άσυλο, γυναίκες που διαβιούν σε ιδρύματα και νοσοκομεία, γυναίκες υπό κράτηση, γυναίκες σε φτώχεια, γυναίκες με διαφορετικό εθνικό, φυλετικό ή θρησκευτικό προφίλ, γυναίκες με........

© Το Βήμα