«∆εν βγαίνουν οι βάρδιες µε τίποτα» σου λένε φίλοι νοσηλευτές από το Νοσοκοµείο Χανίων περιγράφοντάς σου την καθηµερινότητα στον χώρο της υγείας, ενώ ο φαρµακοποιός της γειτονιάς χαµογελάει συγκαταβατικά στη µηνιαία σου επίσκεψη για την αγορά των απαραίτητων φαρµάκων καθώς για άλλη µια φορά η τιµή τους είναι “τσιµπηµένη”.
Στο δε super market πάλι, η πωλήτρια σου δείχνει προς το “Καλάθι του νοικοκυριού” όταν δυσανασχετείς για τις ανατιµήσεις στα τυριά, στα χαρτικά, στα απορρυπαντικά, στα είδη καθαριότητας κ.ο.κ.
Την ίδια ώρα ανοίγοντας την τηλεόραση εκπλήσσεσαι αφού σύµφωνα µε την “κυρίαρχη λογική” θα πρέπει να είσαι “εθνικά υπερήφανος” για την αποστολή όπλων στην Ουκρανία, τη φρεγάτα στην Ερυθρά θάλασσα, τη νέα “αγορά του αιώνα”.
Στα πιο κοντινά µας αισθάνεσαι ακόµα πιο χαζός διαβάζοντας τα επιχειρήµατα υπέρ των 269 πυλώνων για το καλώδιο υψηλής τάσης από τα Χανιά στη ∆αµάστα, ούτε µπορείς να καταλάβεις γιατί είναι “οικολογικό” να γεµίσουν όλες τις κορυφογραµµές των Σφακίων µε ανεµογεννήτριες (λες και δεν µπορούν να τοποθετηθούν σε άλλα σηµεία).
Ανυποµονείς για το καλοκαίρι, χωρίς να έχεις στο νου σου τι σηµαίνουν οι λαοθάλασσες του Ιουλίου και του Αυγούστου σε παραλίες, δρόµους και πεζόδροµους της πόλης. Χαµένος µέσα στην καθηµερινότητα ψάχνεις να βρεις το σωστό και το λάθος, να ξεχωρίσεις έστω το “γκρίζο” ανάµεσα στο άσπρο και το µαύρο, να ζήσεις και όχι µόνο να επιβιώσεις…