Χρόνια είχαµε να ακούσουμε από κυβερνητικά χείλη καταγγελίες για «διαπλοκή», «χοντρά πορτοφόλια», «επιχειρηματικά συμφέροντα» και άλλα δεινά της πολιτικής, δηλαδή από την εποχή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τότε που ο κ. Παύλος Πολάκης ελεεινολογούσε τα «βοθροκάναλα της διαπλοκής» (14.4.2016).
Βεβαίως, δεν πρέπει να είμαστε αφελείς. Το ΚΚΕ έχει δίκιο σε ένα πράγμα: «Αυτοί είστε!». Τα συγκεκριμένα φαινόμενα είναι απόνερα του καπιταλισμού ή, όπως το λένε πιο κομψά οι κεντροαριστεροί, «υπάρχει η αθέμιτη επιρροή της οικονομίας στην πολιτική». Το αντιμετωπίζουν όλες οι δημοκρατικές κυβερνήσεις και γι’ αυτό σε πολλές χώρες προσπάθησαν να το αντιμετωπίσουν πριν γεννηθεί. Οπως σημειώναμε παλιότερα (13.7.2003) «σε όλες τις χώρες του κόσμου, όταν απελευθερώθηκαν οι ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, ελήφθη ειδική μέριμνα να μην πέσουν στα χέρια εκδοτών για να μην υπάρξει συγκέντρωση ισχύος σε λίγα μόνο άτομα. Στην Ελλάδα, το 1990 έγινε ακριβώς το αντίθετο. Προτιμήθηκαν οι εκδότες – και δη οι ισχυροί!». Δύο χρόνια μετά, ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εφηύρε τον όρο και κατήγγειλε τη «διαπλοκή».
Αντιστοίχως, μετά την πενταετία του μέλιτος της κυβέρνησης με κάποια ΜΜΕ, ο υπουργός Δικαιοσύνης κ. Γιώργος Φλωρίδης δήλωσε χθες ότι «δεν μπορεί, όπως λέει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, να γίνει ανεκτό σε μια Δημοκρατία η υπερβολική συγκέντρωση μέσων ενημέρωσης σε κάποιο πρόσωπο ή σε κάποια εταιρεία» (ΕΡΑ1, 29.3.2024).
Με δεδομένη, λοιπόν, την ανάδυση της ξεχασμένης διαπλοκής, πρέπει να θυμηθούμε και τους κανόνες της. Πρώτο και γνωστό, η διαπλοκή χρειάζεται δύο, επιχειρηματίες και πολιτικούς. Δεύτερο, «μεταξύ διαφθορέα και διεφθαρμένου υπάρχει σχέση εξουσίας, όπου ο διεφθαρμένος είναι εξουσιαστής. Ακόμη περισσότερο: το Δημόσιο προσφέρει μονοπωλιακές υπηρεσίες και είναι σαν τον χάρο, δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς. (…) Ο πολίτης που χρειάζεται, π.χ., μια άδεια δεν μπορεί να πει “πάω στο δίπλα ανταγωνιστικό μαγαζί που είναι τίμιοι και κάνω τη δουλειά μου”» (17.2.2003). Συνεπώς, ακόμη κι αν κάποιος επιχειρηματίας απεχθάνεται τη διαπλοκή, το πιθανότερο είναι να μην μπορεί να την αποφύγει. Τρίτο, η διαπλοκή χρειάζεται κυβερνώντες, διότι η κυβέρνηση έχει τα λεφτά, ελέγχει την οικονομική δραστηριότητα, δίνει άδειες (ακόμη και για μίνι μάρκετ), επιτρέπει ή απαγορεύει τη συγκέντρωση των ΜΜΕ.
Τα επαναλαμβάνουμε όλα αυτά, γιατί επανεκκινεί η συζήτηση και για να ξανατονίσουμε: Η διαπλοκή αντιμετωπίζεται μόνο με σταθερούς θεσμούς διαφάνειας και όχι με περιστασιακά σαλπίσματα και ad hoc μάχες…
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Nikkei Editorial
Ali Fathollah-Nejad
Rami G Khouri
visit website
