της Έλλης Καπετανιά

Σίγουρα κάποιοι από εμάς έχουμε ένα απωθημένο, είτε αυτό είναι άνθρωπος είτε χόμπι ή ακόμη και μια κατάσταση που θέλουμε να ξεπεράσουμε, αλλά για κάποιο περίεργο λόγο δεν μπορέσαμε. Εδώ και καιρό προβληματίζομαι ιδιαίτερα για το πώς πραγματικά λειτουργεί ο άνθρωπος και συγκεκριμένα το ανθρώπινο μυαλό.
Ως γνωστόν, όλοι μας αποκτούμε πολλά ερεθίσματα από την καθημερινότητα, εμπειρίες, στιγμές και άλλα πολλά… αλλά δυστυχώς τα περισσότερα μας περνούν αδιάφορα.
Κάποτε ένας σοφός του χώρου είπε: «Όσα σοφά λόγια και αν ακούς καθημερινά, δεν θα αλλάξει τίποτα, αν δεν τα αξιοποιήσεις».
Συχνά ακούς θεωρίες και ζεις ανεπανάληπτες στιγμές που ίσως σε στοιχειώσουν ή σε αναβαθμίσουν, αλλά συνηθίζεις να στέκεσαι σε γελοίες καταστάσεις, με λίγα λόγια ασήμαντες. Ξέρετε γιατί;

Γιατί δυστυχώς ο άνθρωπος θεωρεί δεδομένα κάποια πράγματα και δεν εκτιμάει το παρόν. Καθώς επεξεργάζεται και εξαρτάται από τις απόψεις και τα «θέλω» των άλλων. Δίνει βάση και αξία σε θέματα που προβάλουν το «εγώ» του, με εσφαλμένο τρόπο. Έτσι αποκτά φόβο έκφρασης και βούλησης. Με αποτέλεσμα να κλείνεται στον εαυτό του.
Πριν κάμποσο καιρό, είχα αρκετά μεγάλη επίδραση στα social media και διαρκώς όλοι γύρω μου είχαν πάντα κάτι να σχολιάσουν.
Στην αρχή δεν θα το κρύψω στεναχωριόμουν για την άποψη που είχαν για μένα, αλλά μέσα από μικροπράγματα καταλάβαινα την αξία μου. Και τα λόγια τους σιγά σιγά ξεθώριαζαν στη μνήμη μου…
Για αυτό να μην φοβόμαστε για τίποτα: ούτε για τα όνειρά μας ούτε για το ακατέργαστο μέλλον που ορίζουμε εμείς και κανένας άλλος.