Τον πρωτοπόρο της Τέχνης, τον σπουδαίο γλύπτη και εικαστικό Γιάννη Μαρκαντωνάκη αποχαιρετούν σήµερα τα Χανιά.

Ανεξίτηλο το αποτύπωµά του στον τόπο µας, µέσα από τα σπουδαία έργα που αφήνει πίσω του, εκ των οποίων τοπόσηµα όπως το “κρι-κρι” στην οδό Νεάρχου, ο αγαπηµένος του “Ίκαρος” στη βίλα Κούνδουρου και το άγαλµα του Σπύρου Καγιαλέ στους τάφους των Βενιζέλων.

Άνθρωπος µε πλούτο γνώσεων και συναισθηµάτων, ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης ξεχώρισε σε ό,τι κι αν καταπιάστηκε γιατί πάντοτε έκανε κατάθεση ψυχής.

Απώλεια σηµαντική και για την οικογένεια των “Χ.ν.”, µέλος της οποίας υπήρξε από το φθινόπωρο του 1982, όταν δηµοσίευσε το πρώτο του κείµενο.
Ακολούθησαν 40 και πλέον χρόνια αρθρογραφίας του. Θέµατα πολιτισµού, ιδέες, προτάσεις, αιχµηρές παρεµβάσεις µε στόχο να ανθίσει ο πολιτισµός στα Χανιά.
Στα χρόνια αυτά σφυρηλατήθηκε µια σχέση πέρα από αυτή του συνεργάτη. Μια ειλικρινής φιλία, που αποτυπώθηκε στην αγάπη που έδειξε ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης τόσο σε αυτή την εφηµερίδα, όσο και στο Μουσείο Τυπογραφίας.

Η ζωή του ήταν γεµάτη προκλήσεις. Προκλήσεις για τον ίδιο του τον εαυτό, ανταποκρινόµενος στις οποίες κατέστη µοναδικός και πρωτοπόρος στη δουλειά του. Προκλήσεις όµως που έβαζε κι ο ίδιος στο κοινό του, στην πόλη του, στην κοινωνία.

Κι αυτή είναι η τελευταία πρόκληση που βάζει σε όλους εµάς. Να µάθουµε να ζούµε χωρίς αυτόν.

Από όλους εµάς στα “Χανιώτικα νέα”, τα ειλικρινή µας συλλυπητήρια στην συνοδοιπόρο της ζωής του Ζωή Κολλάρου, στον γιο του Πέτρο, σε όλους τους συγγενείς και οικείους του.