…Kι, ενώ ο Κύριος κάποτε, βρισκόταν στη Γαλιλαία, ειδοποιήθηκε από τις αδερφές του Λαζάρου,(σύμφωνα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο), πως, ο αδερφός τους αρρώστησε βαριά, και, πως, πρέπει να πάει να τον δει. Ο Ιησούς, επειδή γνώριζε ό,τι θα συνέβαινε τις επόμενες μέρες, καθυστέρησε εσκεμμένα να μεταβεί στη Βηθανία (δύο μέρες). Και τότε ξεκίνησε να πάει…

Η Μάρθα, όταν έμαθε για την έλευση του Ιησού στην πόλη τους μαζί με τους μαθητές Του, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει, για να Του ανακοινώσει με πόνο ψυχής το θάνατο του αδερφού της και αγαπημένου Του φίλου, Λαζάρου.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δε θα πέθαινε ο αδερφός μου, του είπε κλαίγοντας και πέφτοντας στα πόδια του.

-Μάρθα, δεν σου είπα πως αν πιστεύεις θα δεις τη δόξα του Θεού; Ο αδερφός σου θα αναστηθεί, ήταν η απάντησή Του.

-Ναι, Κύριε, το ξέρω. Ο αδερφός μου θα αναστηθεί, τότε, που θα γίνει η ανάσταση όλων των νεκρών, στη συντέλεια των αιώνων!

-Εγώ, ειμί η Ανάστασις και η Ζωή. Όποιος πιστεύει σ’Εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει αιώνια! Το πιστεύεις αυτό, Μάρθα;

-Ναι, Κύριε. Από καιρό έχω πιστέψει ότι Εσύ είσαι ο Χριστός, που έχουν προαναγγείλει οι προφήτες!

Και η Μάρθα, ύστερα, ειδοποίησε και την αδερφή της τη Μαρία, που, ήρθε κι αυτή εκεί, και που, πέφτοντας στα πόδια του Ιησού, κλαίγοντας, του φώναξε: « Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδερφός μου».

Και στη συνέχεια, όλοι οι συγκεντρωμένοι εκεί, οδηγήθηκαν στα μνήματα, όπου και ο τάφος του Λαζάρου, και, αφού κύλησαν τη βαριά πέτρα από το άνοιγμά του, το θαύμα συντελέστηκε στα λόγια του Ιησού, «Λάζαρε, δεύρο έξω!».

Και ο Λάζαρος σαν να ξυπνούσε από ύπνο βαθύ, βγήκε από τον τάφο του. Και το θαύμα αυτό ήταν το μεγαλύτερο από όσα είχε πραγματοποιήσει ο Κύριος, επειδή, ο Λάζαρος είχε πεθάνει πριν από τέσσερις ημέρες. Προαπεικόνιζε την επερχόμενη δική του ταφή και Ανάσταση! Και, το νέο αυτό διαδόθηκε πολύ γρήγορα παντού, και, συνετέλεσε, ώστε, πολλοί να πιστέψουν στο Θεό, και οι Εβραίοι να υποδεχτούν το Χριστό στα Ιεροσόλυμα, όπως τον υποδέχτηκαν την Κυριακή των Βαϊων, κρατώντας στα χέρια τους βάγια και κλαδιά φοινίκων και απλώνοντας στο έδαφος τα ρούχα τους, για να περάσει από εκεί ο Ιησούς (επί πώλου όνου), ζητοκραυγάζοντας: «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου!».

Και σύμφωνα με τον Άγιο Επιφάνιο, Επίσκοπο Κύπρου (367-403μ.Χ.), όταν συντελέστηκε το μέγα τούτο θαύμα, ο Λάζαρος ήταν ετών 30, γύρω στο 33μ.Χ., ενώ, μετά από αυτό, έζησε άλλα τόσα χρόνια, στο Κίτιο της Κύπρου, σημερινή Λάρνακα, όπου, και είχε καταφύγει, για να αποφύγει την οργή των Εβραίων, που τον κυνηγούσαν, επειδή είχε αναστηθεί από το Χριστό και που κυνηγούσαν και όλους τους χριστιανούς, ύστερα από το λιθοβολισμό του Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Εκεί, στο Κίτιο, συναντήθηκε με τους Αποστόλους, Παύλο και Βαρνάβα, όπου αυτοί είχαν σταματήσει προσωρινά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους από τη Σαλαμίνα στην Πάφο, οι οποίο μάλιστα τον χειροτόνησαν ως πρώτο Επίσκοπο Κιτίου, της Εκκλησίας, που ίδρυσε ο ίδιος και την οποία υπηρέτησε για 18 ολόκληρα χρόνια, ως το τέλος της ζωής του, το 63μ.Χ.

Ύστερα από το θάνατό του, ο Λάζαρος ενταφιάστηκε στο Κίτιο, ενώ πάνω στον τάφο του τοποθετήθηκε η επιγραφή: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».

Το έτος 890μ.Χ.,το άγιο λείψανά του μετακομίστηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα τον ΣΤ’, τον Σοφό, που συνέθεσε και τους ύμνους της ακολουθίας του Εσπερινού της γιορτής του Λαζάρου, ενώ, στη θέση που βρέθηκε(το λείψανο), στη σημερινή Λάρνακα, χτίστηκε ναός, από τον ίδιο αυτοκράτορα, ρυθμού βυζαντινού, πέτρινος, που σώζεται ως σήμερα.

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Όσα χρόνια έζησε ο Λάζαρος μετά από την ανάστασή του, η παράδοση λέει, ότι, ήταν σκυθρωπός κι αγέλαστος και τρομαγμένος για τα φοβερά που είδε στον Άδη, που κατέβηκε με την κοίμησή του. Μόνο μια φορά λένε γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα πήλινη.

-Βρε τον ταλαίπωρο, είπε τότε χαμογελώντας. Για δες πώς φεύγει. Ξεχνάει πως κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως αυτό το σταμνί, που έκλεψε. Το’να χώμα κλέβει τ’άλλο. Δεν είναι να γελούν κι οι πικραμένοι;

Κάποια άλλη παράδοση θέλει τον Άγιο Λάζαρο να συνδέεται με τη δημιουργία των Αλυκών. Λέγεται, πως, μια μέρα, που ο Άγιος ήταν διψασμένος πολύ, βρέθηκε σ’ένα αμπέλι και ζήτησε από τον ιδιοκτήτη του ένα τσαμπί σταφύλι, για να ξεδιψάσει. Εκείνος αρνήθηκε να του δώσει, λέγοντάς του ότι μέσα στο καλάθι που κρατούσε στα χέρια του δεν είχε σταφύλια αλλά αλάτι. Και τότε ο Άγιος, για να τον τιμωρήσει για το ψέμα που του είπε, μετέτρεψε τον αμπελώνα του σε λίμνη αλατιού…

ΑΠΟ ΤΑ ΕΘΙΜΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Στη μνήμη του Λαζάρου παλιά, οι γυναίκες ζύμωναν για τα παιδιά ειδικά κουλούρια, που τους έδιναν το σχήμα σπαργανωμένου ανθρώπου. Τα’λεγαν Λαζαράκια και τα ζύμωναν με γλυκάνισο, αμύγδαλα, καρύδια και μαστίχα.

Ένα άλλο έθιμο, που διατηρείται και σήμερα στους νομούς Καστοριάς και Κοζάνης στη Δ. Μακεδονία, καθώς και στην Ημαθία της Κ. Μακεδονίας, και που οι ρίζες του ανάγονται στην αρχαιότητα, είναι και το έθιμο των Λαζαρίνων. Οι Λαζαρίνες είναι ομάδες νεαρών κοριτσιών, που, στο κεφάλι φορούν στεφάνια από λουλούδια της άνοιξης και χορεύουν και τραγουδούν τραγούδια, που, έχουν σχέση με την ανάσταση του Λαζάρου, καθώς και με την άνοιξη, που, συμβολικά είναι η ανάσταση της φύσης από τη νάρκη του χειμώνα…

Το Σάββατο του Λαζάρου το πρωί, οι παρέες των παιδιών ξεχύνονταν στις γειτονιές για τα κάλαντα του Λαζάρου κι έπαιρναν ως φιλοδώρημα αβγά και κουλούρια. Από την προηγούμενη είχαν βγει στους γειτονικούς κήπους και μάζευαν δροσερά λουλούδια της άνοιξης, κυρίως βιολέτες, για να φτιάξουν το στεφάνι του Λαζάρου, που κρατούσαν στα χέρια τους, που, στη μέση του είχε έναν ξύλινο Σταυρό κι ένα μεγάλο κουδούνι, που, το κουνούσαν στα χέρια καθώς τραγουδούσαν:

Βάγια, βάγια των Βαγιών,

τρώνε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώνε το ψητό αρνί.

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,

ήρθε η Κυριακή, που τρών’τα ψάρια.

Βγείτε σας παρακαλούμε,

για να σας διηγηθούμε,

για να μάθετε τι εγίνει σήμερον στην Παλαιστίνη.

Σήμερον έρχεται ο Χριστός,

Ο Επουράνιος Θεός,

απ’την πόλη Βηθανία,

Μάρθα κλαίει και Μαρία,

Λάζαρον τον αδερφό τους,

και πολύν αγαπητό τους.

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την τετάρτη,

κίνησε ο Χριστός για να’ρθει.

Και εβγήκε η Μαρία έξω από τη Βηθανία

και εμπρός του γονατίζει

και τους πόδας του φιλεί.

«Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου,

δε θα πέθαινε ο αδερφός μου.

Μα και τώρα εγώ πιστεύω

και καλότατα ηξεύρω,

ότι δύνασαι αν θελήσεις

και νεκρούς να αναστήσεις.»

Λέγει: «Πίστευε, Μαρία,

άγομεν εις τα μνημεία.

Άδη, Τάρταρα και Χάρο,

Λάζαρο θε να σου πάρω.

Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,

φίλε και αγαπητέ μου!».

-Πες μας, Λάζαρε τι είδες εις τον Άδη, που επήγες.

-Είδα φόβους, είδα τρόμους,

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι,

να ξεπλύνω το φαρμάκι.

Το φαρμάκι των χειλέων

και μη με ρωτάτε πλέον!

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα

Και

Καλή Ανάσταση!

QOSHE - Το Σάββατο του Λαζάρου - Σάββατο Του Λαζάρου
menu_open
Columnists Actual . Favourites . Archive
We use cookies to provide some features and experiences in QOSHE

More information  .  Close
Aa Aa Aa
- A +

Το Σάββατο του Λαζάρου

30 6
27.04.2024

…Kι, ενώ ο Κύριος κάποτε, βρισκόταν στη Γαλιλαία, ειδοποιήθηκε από τις αδερφές του Λαζάρου,(σύμφωνα με το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο), πως, ο αδερφός τους αρρώστησε βαριά, και, πως, πρέπει να πάει να τον δει. Ο Ιησούς, επειδή γνώριζε ό,τι θα συνέβαινε τις επόμενες μέρες, καθυστέρησε εσκεμμένα να μεταβεί στη Βηθανία (δύο μέρες). Και τότε ξεκίνησε να πάει…

Η Μάρθα, όταν έμαθε για την έλευση του Ιησού στην πόλη τους μαζί με τους μαθητές Του, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει, για να Του ανακοινώσει με πόνο ψυχής το θάνατο του αδερφού της και αγαπημένου Του φίλου, Λαζάρου.

-Αν εδώ ήσουν, Χριστέ μου, δε θα πέθαινε ο αδερφός μου, του είπε κλαίγοντας και πέφτοντας στα πόδια του.

-Μάρθα, δεν σου είπα πως αν πιστεύεις θα δεις τη δόξα του Θεού; Ο αδερφός σου θα αναστηθεί, ήταν η απάντησή Του.

-Ναι, Κύριε, το ξέρω. Ο αδερφός μου θα αναστηθεί, τότε, που θα γίνει η ανάσταση όλων των νεκρών, στη συντέλεια των αιώνων!

-Εγώ, ειμί η Ανάστασις και η Ζωή. Όποιος πιστεύει σ’Εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει αιώνια! Το πιστεύεις αυτό, Μάρθα;

-Ναι, Κύριε. Από καιρό έχω πιστέψει ότι Εσύ είσαι ο Χριστός, που έχουν προαναγγείλει οι προφήτες!

Και η Μάρθα, ύστερα, ειδοποίησε και την αδερφή της τη Μαρία, που, ήρθε κι αυτή εκεί, και που, πέφτοντας στα πόδια του Ιησού, κλαίγοντας, του φώναξε: « Κύριε, αν ήσουν εδώ, δε θα πέθαινε ο αδερφός μου».

Και στη συνέχεια, όλοι οι συγκεντρωμένοι εκεί, οδηγήθηκαν στα μνήματα, όπου και ο τάφος του Λαζάρου, και, αφού κύλησαν τη βαριά πέτρα από το άνοιγμά του, το θαύμα συντελέστηκε στα λόγια του Ιησού, «Λάζαρε, δεύρο έξω!».

Και ο Λάζαρος σαν να ξυπνούσε από ύπνο βαθύ, βγήκε από τον τάφο του. Και το θαύμα αυτό ήταν το μεγαλύτερο από όσα είχε πραγματοποιήσει ο Κύριος, επειδή, ο Λάζαρος είχε πεθάνει πριν από........

© ΑΙΧΜΗ


Get it on Google Play