Και, ανατρέχοντας στην ιστορία, θα βρούμε τη γυναίκα, από την αρχαιότητα, να διαπρέπει στην κοινωνία με την πολυποίκιλη προσφορά της, όπου κι αν ζούσε, ενώ, στα χρόνια της σκλαβιάς, θα τη βρούμε, αγωνιζόμενη για την απελευθέρωση. Και ήταν αυτή, που, κράτησε τότε, την οικογενειακή ζωή των Ελλήνων, ως σύζυγος και ως μητέρα, χαράζοντας βαθιά στην ψυχή των παιδιών της, «εξ απαλών ονύχων», ακόμα, την πίστη τους στο Χριστό, την αγάπη τους στην πατρίδα, και την περιφρόνηση στη σκλαβιά και στο θάνατο, δηλ. αυτή ήταν, που, μεταφύτευσε την πίστη και την ελπίδα των ραγιάδων στην πίστη και τη λευτεριά, από γενιά σε γενιά!
Και, ήταν, η 8η Μαρτίου του 1875, που έγινε η μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Ν.Υόρκη, που, διαδήλωναν, ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ενώ, κάποια χρόνια αργότερα, στις 28 Φεβρουαρίου 1909,πάλι ήταν, που, στη Ν.Υόρκη, διοργανώθηκε η πρώτη μέρα τήρησης, της «Ημέρας της Γυναίκας».
Τον επόμενο χρόνο, στις 19 Αυγούστου του 1910, πραγματοποιήθηκε, η Διεθνής Διάσκεψη Γυναικών στην Κοπεγχάγη της Δανίας, όπου και προτάθηκε η καθιέρωση μιας Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας.
Το επόμενο έτος, 1911, γιορτάστηκε η 8η Μαρτίου ως, παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, σε Δανία, Αυστρία και Ελβετία, με συμμετοχή, πάνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων σ’ αυτή, και, τρία χρόνια μετά, στις 8 Μαρτίου του 1914, καθιερώθηκε η Ημέρα τούτη, ως Διεθνής Ημέρα τιμής της Γυναίκας σε όλες τις χώρες, ενώ, από το 1975, η «Μέρα αυτή του Γυναικείου φύλου», τελεί υπό της αιγίδα του ΟΗΕ, για την ανάδειξη και προστασία των δικαιωμάτων των γυναικών σε όλον τον κόσμο!
Δηλ., μόλις στον 2οό αι., στράφηκε η παγκόσμια προσοχή και το ενδιαφέρον στη γυναίκα, οπότε τότε, απέκτησε δικαιώματα ψήφου, φοίτησης σε πανεπιστημιακές Σχολές, κοινωνική και οικονομική ισότητα με τον άντρα, αφού, ως εκείνη την περίοδο, ο άντρας, ήταν η κουλτούρα, η φύση, ο πολιτισμός! Ο άντρας, δηλ. είχε πολιτισμική αξία, ενώ η γυναίκα, ήταν μέρος της φύσης, «χρησιμοποιούμενη» για την αναπαραγωγή του είδους, τη γέννα και τη φροντίδα των παιδιών, με παράλληλη εξάρτηση και υποταγή στον άντρα!
Και, είναι πολλά τα έθιμα, που συναντάμε στην πορεία των χρόνων, που σχετίζονται με την αναπαραγωγή και τη γέννηση και στα οποία έθιμα πρωταγωνιστεί η γυναίκα. Ένα από αυτά, και στο οποίο τιμάται ως «γεννήτρα της ζωής», είναι κι ένα πανάρχαιο έθιμο, που ήρθε τη χώρα μας από την Α. Ρωμυλία, και «εγκαταστάθηκε», στη Θράκη και στη Μακεδονία. Το έθιμο αυτό το συναντάμε σήμερα στη Μονοκκλησιά Σερών, όπου και το’φεραν πρόσφυγες της Α. Θράκης, εκεί, το 1923 και έχει την ονομασίες «Βρεξούδια» και «Μπάμπω» και αναβιώνει εκεί, στις 8 του Γενάρη.
Αυτή η μέρα, στη Μονοκκλησιά, είναι η «Μέρα της Γυναίκας», αποκλειστικά, όπου, τότε, το χωριό μεταβάλλεται κυριολεκτικά, σε γυναικοκρατούμενη περιοχή, και όπου από το πρωί αυτής της μέρας, οι γυναίκες ξεχύνονται στους δρόμους, ντυμένες με τοπικές φορεσιές, και με τη συνοδεία μουσικών, και χτυπώντας τις καμπάνες των Εκκλησιών, αναγέλλουν πως το χωριό τους, βρίσκεται υπό την εξουσία τους, αναλαμβάνοντας μάλιστα οι ίδιες, τα καθήκοντα του Προέδρου, του Ταχυδρόμου, του Αστυνομικού, του Αγροφύλακα…, και, καταλαμβάνοντας εξ ολοκλήρου τα καφενεία, όπου πίνουν, στήνοντας χορό…
Από όλα αυτά, αποκλείονται οι ανύπαντρες, και οπωσδήποτε οι άντρες, που αυτή τη μέρα πρέπει να εκτελέσουν όλες τις οικιακές εργασίες των γυναικών, και, που, δεν επιτρέπεται ούτε να ξεμυτίσουν από το σπίτι. Όποιος άντρας, παραβιάσει τον κανονισμό αυτό, υφίσταται το κυνηγητό και την καταδίωξη των γυναικών, που, τον βρέχουν όταν τον «συλλάβουν», με τον αγιασμό που κουβαλούν μαζί τους, παίρνοντάς του και τα ρούχα, ενώ, ημίγυμνο τον οδηγούν στο σπίτι, αφού, πρώτα εκτίσει την «ποινή του», του να ρίξει, δηλ., χρήματα στα μπακιρένια δοχεία τους, που φέρουν μαζί τους. Επίσης, οι γυναίκες τη μέρα αυτή, επισκέπτονται τα σπίτια του χωριού, από όπου και μαζεύουν τρόφιμα για το βραδινό τους γλέντι, που στήνουν στην πλατεία του χωριού!
Κυρίαρχο πρόσωπο του εθίμου αυτού, η Μπάμπω, μια ηλικιωμένη γυναίκα, που προσωποποιεί τη μαμή του χωριού των παλιότερων εποχών, ένα πρόσωπο, που συντελούσε τότε στη γέννα, και που συμβολίζει την αναπαραγωγή και τη γονιμότητα, των οποίων λειτουργός και πρωταγωνίστρια είναι η γυναίκα. Οι γυναίκες όλες, καλοδέχονται τη Μπάμπω, με την εμφάνισή της, την καλοσωρίζουν, και, της ρίχνουν νερό για να πλύνει τα χέρια της, συμβολικά, όπως άλλωστε έκανε η μαμή μετά τον τοκετό.
Μάλιστα, ένα μέρος του εθίμου αυτού, είναι και η εμφάνιση της Αρκούδας και του Αρκουδιάρη στην παρέα των γυναικών, που και οι δυο τους είναι γυναίκες μεταμφιεσμένες και σκορπούν με τη συμμετοχή τους γύρω τους μεγάλο κέφι!
Το κέφι και ο γιορτασμός της ημέρας αυτής της Γυναικοκρατίας, τελειώνει με το πρώτο φως της επόμενης μέρας, οπότε, τότε, όλες γυρνούν στα σπίτια τους, ευχόμενες, να ξαναγιορτάσουν μαζί «και του χρόνου!».
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
visit website
