Αφορμή για να διαπραγματευθώ το θέμα της πρόληψης, στον τομέα της υγείας, μου έδωσε ένα έξοχο άρθρο (σχόλιο) της εξαίρετης δημοσιογράφου στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Πέπης Ραγκούση, στο φύλλο της 15ης Φεβρουαρίου, που είχε τίτλο «Και ξαφνικά», στο οποίο άρθρο της αναφέρεται με γλαφυρότητα, πώς βρέθηκε αντιμέτωπη ξαφνικά με πρόβλημα υγείας, γιατί δεν είχε λάβει τα αναγκαία προληπτικά μέτρα να αποτρέψει την δυσάρεστη και επικίνδυνη αυτή κατάσταση της υγείας της, παρ’ ότι την είχαν, πολύ χρόνο πριν, προειδοποιήσει σήματα (συμπτώματα – ενοχλήσεις), ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Αν και μη ειδικός, θα διατυπώσω ορισμένες σκέψεις για το θέμα των μέτρων πρόληψης σε θέματα υγείας που αφορούν όλους μας, τα οποία όλοι γνωρίζουμε απ’ την εμπειρία της ζωής, αλλά δεν συνειδητοποιούμε τη σημασία τους.
Κατ’ αρχάς δεν πρέπει να λησμονούμε αυτό που είπε ο Μένανδρος, «ότι δεν υπάρχει τίποτε καλύτερο στη ζωή από την υγεία. Υγεία και λογική είναι δύο πλούτη στη ζωή». Ο δε πολύς Σοπενχάουερ είπε: «Τρία είναι τα μεγαλύτερα αγαθά της ζωής, η υγεία, η νεότητα και η ελευθερία. Όταν τα κατέχουμε, δεν μας είναι αισθητά και τα εκτιμούμε μόνο όταν τα χάνουμε».
Ο πατήρ δε της Ιατρικής, Ιπποκράτης, είπε: «Καλύτερη είναι η πρόληψη από την θεραπεία».
Η δε λαϊκή παροιμία, αναφωνεί, «Άναβε το λυχνάρι σου, προτού να σε βρει η νύχτα».
Είναι αναμφισβήτητο λοιπόν, ότι «το προλαμβάνειν κρείττον εστί του θεραπεύειν».
Να εξειδικεύσουμε το θέμα προς πλήρη κατανόηση της σημασίας της πρόληψης.
Η Στατιστική Ιατρική λέει ότι, μετά την ηλικία των εξήντα ετών, είναι ενδεχόμενο να συμβεί στον καθένα μας καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Γι’ αυτό πρέπει να παίρνουμε μέτρα προληπτικά ώστε να ελαχιστοποιούμε την πιθανότητα αυτού του ενδεχομένου.
Μερικοί λέγουν δεν χρειάζεται να πάρω μέτρα. Αν με βρει αρρώστια με τα φαρμακευτικά και λοιπά ιατρικά μέσα που υπάρχουν σήμερα θα τη θεραπεύσω.
Αυτό βέβαια είναι επιπόλαιη κρίση και λανθασμένη στάση. Διότι πολλές ασθένειες ζωτικών οργάνων δεν θεραπεύονται ούτε με τα πιο σύγχρονα μέσα – και λέγονται γι’ αυτό ανίατες (αγιάτρευτες). Και διότι, ακόμη κι αν θεραπεύονται, είναι απείρως προτιμότερο να προλαμβάνονται, πριν εκδηλωθούν. Μια τέτοια περίπτωση είναι το εγκεφαλικό επεισόδιο.
Παράγοντες υψηλού κινδύνου είναι τρεις: Κάπνισμα, υπέρταση, αρτηριοσκλήρωση. Οι παράγοντες αυτοί φράζουν τις αρτηρίες και τα αγγεία που τροφοδοτούν τον εγκέφαλο με αίμα και οξυγόνο. Και αν τα εγκεφαλικά κύτταρα μείνουν ελάχιστα λεπτά χωρίς αίμα και οξυγόνο νεκρώνονται για πάντα. Και μαζί τους νεκρώνονται οι αντίστοιχες λειτουργίες και προκαλούν αναπηρίες, όπως παράλυση, τύφλωση, αμνησία, αλαλία, κ.ά. ανάλογα με την περιοχή του εγκεφάλου που νεκρώθηκε.
Όλα αυτά μπορούν να προληφθούν και να μην μας συμβούν ποτέ, αν εξαλείψουμε εγκαίρως τους παράγοντες κινδύνου, και προ παντός τους τρεις πρωταρχικούς που προαναφέραμε. Ρωτούν μερικοί, πότε να αρχίσουμε την εφαρμογή αυτών των προληπτικών μέτρων; Η επιστημονική απάντηση είναι: Πρέπει να αρχίσουμε την εφαρμογή, όχι από μεθαύριο, όχι από αύριο, όχι από σήμερα, αλλά από χθες! Και όχι βέβαια όταν αρχίσουν τα συμπτώματα και τα προειδοποιητικά σημεία. Δηλαδή πρέπει να είχαμε υιοθετήσει υγιεινό τρόπο ζωής απ’ το παρελθόν για να αποφύγουμε κάθε δυσάρεστο και επικίνδυνο πρόβλημα υγείας.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Αυτά απ’ τη σκοπιά της ιατρικής επιστήμης.
Δύο λόγια τώρα και απ’ τη σκοπιά της ψυχολογίας – και μάλιστα της υπαρξιακής ψυχολογίας. Σύμφωνα με την οποία μια σοβαρή ασθένεια, όπως καρδιοπάθεια, διαβήτης, καρκίνος και προ παντός ασθένεια του εγκεφάλου που θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο το σωματική αλλά και την ψυχική μας υγεία, μας κάνει να βλέπουμε και να αξιολογούμε με εντελώς διαφορετικό τρόπο τον κόσμο και τη ζωή.
Θέτει ενώπιόν μας, με δραματικό τρόπο το ερώτημα για την αξία ή απαξία της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης.
Όποιος δεν έχει πονέσει ποτέ στη ζωή γίνεται μοιραία ρηχός άνθρωπος, αλλά και όποιος γνώρισε μόνο πόνο και καθόλου χαρά στη ζωή του, μπορεί να αρρωστήσει ψυχικά, να γίνει πλεγματικός ή χαιρέκακος και μνησίκακος άνθρωπος.
Ο πόνος που συνοδεύει τις βαρειές αρρώστιες, μπορεί να είναι αφόρητος και να μη λειτουργεί εξαγνιστικά, αλλά εξουθενωτικά.
Χρειαζόμαστε ψυχοσωματική ισορροπία και υγεία, την οποία μπορούμε να επιτύχουμε αν λάβουμε εγκαίρως μέτρα ώστε να μη μας χτυπήσει ο κεραυνός του εγκεφαλικού ή καρδιακού ή καρκινικού επεισοδίου.
Αν αφήσουμε να μας χτυπήσει πρώτα ο κεραυνός και μετά να πάρουμε αναγκαστικώς μέτρα, ίσως είναι αργά, και δεν θα μπορούμε καν να αντιδράσουμε με υπερηφάνεια, όπως λέει ο Νίκος Γκάτσος.
ποτέ σου εσύ μην κλαις.
Όταν χτυπάει ο κεραυνός
τραγούδι εσύ να λες!
ακολουθήστε το aixmi-news.gr στο Facebook για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Andrew Mitrovica
Mort Laitner
Rami G Khouri
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
visit website
