Nurəngiz Günün "Xocalı Sinfoniyası"-ından bu günümüzə...

Tarixin elə günü var ki, onu görməmək, duymamaq, onu bütünlüklə canından, qanından keçirməmək mümkün deyil. Belə günlər daha çox faciə və qələbəylə bağlı olur. Birində dərdin basqısı daha çox gəlir, birində sevincin həmləsi... dərd sinfoniyasına çevrilib. Təqvimdə həmin günlər qapını döyməyə başlayanda, o sinfoniya bizi bütünlüklə bürüyür, biz onun aurasından çıxa bilmirik. Ona görəki, biz ona bələnmişik, o da bizə hopub. Bir insan olaraq, bir Allah bəndəsi olaraq cismimizi nə qədər kənara çəkmək istəsək də, ruhumuz o dərdsinfoniyasının notu üzərindədi... Və elə köklənib ki, ritmlər ruha rahatlıq vermir... Biz dərd sinfoniyasını dinləyirik, yaşayırıq...

Tariximizin qanla boyumuza biçilən həmin iki günün birinin adı 20 Yanvar, digərinin adıXocalıdı!.. Daha dəqiq ifadə etsəm, Xocalı qətliamıdı. 32 yaşı olan bu qətliamın detallarını xardalamaq, yandırılan evləri, süngüyə keçirilən bədənlərin, göylərə yüksələn fəryadların və bir də 32 ildi içimizə daman göz yaşlarının mənasını,ifadəsini yazmaq, təkrarlamaq istəmirəm. Ona görə yox ki, ağlamaqdan,sızıldamaqdan, qanlı dərd köynəyini sıxıb quruda bilməməkdən yorulmuşam. Xeyr Ona görə ki, o dərd millidi... o qətliam Azərbaycan donludu, Azərbaycan biçimlidi. Və onun Azərbaycanın qanından, canından, varlığından elə Azərbaycan özü çıxaracaq və çıxarmalıdı idi!!!! Çünki həmin dərdimizin kifayət qədər sözlə ifadəsi var. Həmin ifadələrin hər birinin sonunda da Azərbaycanın haqqı, ədaləti və qələbəsi birmənalı şəkildə ifadə edilibdi...

Mən isə oxuduğum həmin o sözdən yoğrulmuş, sözə hopmuş Xocalı qətliamının ən möhtəşəm ifadəsini Nurəngiz Günün........

© Ədalət