• Όταν βλέπεις…

Τον εκτός ευρωπαϊκής λίστας Μπιανκόν να ζητάει και να πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη για να είναι κοντά στην ομάδα, παρότι ο προπονητής τον έχει εδώ και πολλά παιχνίδια εκτός ενδεκάδας…

Τον Ορτέγκα, που στο μεταξύ είχε γίνει αλλαγή, στο περιθώριο της παράτασης να είναι δίπλα στον έτερο αριστερό μπακ Ρίτσαρντς και να του μιλάει για στιγμές του παιχνιδιού…

Τον Γιόβετιτς, που έγινε αλλαγή στο ημίχρονο, να λειτουργεί έκτοτε από τον πάγκο ως…παράγοντας, εμψυχώνοντας πότε τον Μασούρα, πότε τον Φορτούνη και πότε τον Ντόη, αλλά και να τρέχει να μιλάει στον προπονητή κατά τη διάρκεια του αγώνα για το πότε ήθελε ο Μεντιλίμπαρ έναν παίκτη που έκανε ζέσταμα…

Τον Ποντένσε, που έγινε αλλαγή από το 64’, να κάνει σαν τρελός στη διαδικασία των πέναλτι και να πανηγυρίζει σαν να έβαλε αυτός το τελευταίο και νικηφόρο της σειράς…

Τον Μαρινάκη σπεύδοντας στ΄ αποδυτήρια να πηγαίνει στον Ελ Αραμπί που έχει χάσει το πέναλτι και να τον αγκαλιάζει…

• Τότε, αυτή την ομάδα μην την φοβάσαι. Αρχίζει και βγάζει πάλι υγεία. Το ζητούμενο είναι να βοηθήσουν όλοι έτσι ώστε να παραμείνει αυτό το πολύ ωραίο κλίμα, αλλά και να στηριχθεί όλο αυτό το γκρουπ. Να συνεχίσει, σε γενικές γραμμές έστω, και την επόμενη σεζόν.

• Το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε, με την παραμονή του προπονητή σε χρόνο ρεκόρ…