ZAMANIN KULLANILMASININ KUR’AN İLE İLGİSİ

Şu halde nev-i insanın (insanlığın) ömrü yedi bin sene

eyyam-ı malûme-i arziyeyle (dünya günleriyle; normal günlerle) olsa,

küre-i arzın (yer kürenin) hayata menşe (kaynak) olduğu zamandan,

harabiyetine (yok oluşuna) kadar,

eyyam-ı şemsiye (güneş günleri) ile iki yüz bin seneden geçer.

Ve Şemsü'ş-Şümusa (güneşlerin güneşi; Vega yıldızına) tâbi (uyan) ve

âlem-i bekadan (sonsuzluk aleminden) ayrılıp küremize bakan dünyaların ömrü

—Şemsü'ş-Şümusun (güneşlerin güneşi; Vega yıldızının) işarât-ı Kur'âniyeyle (Kur’ân’ın işaretleriyle) herbir günü 50.000 (elli bin) sene olmasıyla—

yedi bin........

© Akasyam