Yaz mevsiminin akşam üstüne yakışan narin esintisi, söğüt dallarını ne de güzel okşar Terne eteklerinde... Çekingen bir o kadar derin mızıka sesine en yakışan melodi Balkan coğrafyasında dalga dalga dinlenir o sıralar. O sıralar dediğimiz Balkan Harbi’nin bittiği, yoksulluğun kendi yağında kavrulmaya evrildiği zor yıllardır.

Kasketi yüzünü kapamış genç oğlan söğüt gölgesini aralayan kızçeyi fark edince mızıkaya ara verir. Platin rengi saçları beline kadar uzun, mor yemenisi entarisiyle uygun, yosun rengi gözleri ve simasından çocukluğunu terk etmemiş çilleri ile gül tanesi Güldaniye’dir o kızçe. İnsanların hâl ve mimikleri sanki yaşadıkları coğrafyayı yansıtırmışçasına, güneşi neşeye, ılıman yağmurları sevince evirirmiş Balkanlar’da.

“Ne yapaysın te burada oglancık?“

“Ben oglancık degılım adım Asan benim Asan, attırma kafacağızımı!” Diyen Hasan’ın serzenişine güler geçer her seferinde Güldaniye. Hasan yanık, Güldaniye umursamaz, kayıtsızdır bu aşka. Mor yemenili, sarı entarili, uçarı ve bir o kadar sevimli Güldaniye ve onu çocuk yaşta kalbine yakıştırmış Hasan’ın ortak bir hikayesi olamamış Terne’de. Tek başına Hasan’ın kalbine........

© Anayurt