BERLİN’İN RUSLAR TARAFINDAN TALANI

Ortaçağda şehirler sessizce teslim olduğunda, şehirlerin zafer kazanmışlar tarafından talan edilmesi geleneği yoktu. Eğer işgale direniş varsa o zaman kanlı çatışmalar olur, şehirler talan edilirdi. 1099’da Haçlılar Kudüs’ü işgal ettiğinde ve Fatih Sultan Mehmet 1453’te İstanbul’u fethettiğinde talana yalnız üç gün için izin verilmişti. Sovyet askerleri Berlin’e girdikten sonra, Amerikalılar ve İngilizler gelinceye kadar ve onlar şehre girdikten sonra da, talan tam iki ay sürdü.
Berlin’de Sovyet Karargahı’ndan verilen emir açık ve seçikti: “Bir üst düzey yönetici, Berlin’in Müttefik Bölgesinde ne bulursanız alabilirsiniz, taşıyamadıklarınızı da tahrip edebilirsiniz. Anladınız mı? Müttefiklere hiçbir şey bırakmayacaksınız Çalışan hiçbir makine, üstünde uyunacak hiçbir yatak ve içine işeyecek bir lazımlık bile kalmayacak”. Berlin Sovyet askeri valisi General Berzarin ayrıca yayınladığı genelgede Berlinliler’in bütün kişisel kıymetli eşyalarını, radyo ve telefon dahil, yeni Sovyet yönetimine teslim etmesini istiyordu. Sovyet Albay Grigori Tokaev ise Berlin’in bu şekilde soyulup soğana çevrilmesine karşı çıkıyordu. Küçük çapta başlayan hırsızlıklar evlerden ve caddelerde yürüyenlerden kol saati, yüzük, mücevher ve başka değerli eşyaların alınmasına, çalınmasına kadar yükseldi. Daha sonra askerler daha hacimli mallara yöneldiler. Sofa, yatak takımı, koltuk takımı, dikiş makinesi, tuvaletlerdeki musluklar, bisiklet, aynalar, buzdolabı, çamaşır makinesi, radyo setleri, kitaplıklar, daktilo ve telefonlar ve piyanolar vagonlarla Moskova’ya gönderilenler arasındaydı.
Mayıs’ın ilk haftasında ele geçirilen malların hepsi ilkin açıkta yerel toplama merkezine getiriliyordu. Ruth Andreas – Friedrich notlarında “toplanan Blaupunkt, Telefunken, Philips ve Siemens markalı radyoların üzerine çiseleyen yağmurun damlaları düşüyordu. Biri biri üstüne yığılmış radyoların dörtte üçü, yağmurdan hiç kullanılamaz hale gelmişti” diye yazıyordu. Ve devam ediyordu: “Pariser Platz’a geldiğimde lüks otel Hotel Adlon’un bütün mobilya, koltuk ve yatakları, biraz sonra Moskova’ya hareket edecek kamyonlara yükleniyordu” (Milton, 64)
Trenle gönderilenlerin Moskova ve Odesa gibi yerlere ulaşması zordu. Demiryolları tahrip edilmiş, Rusya’ya ulaşım hayli zorlaşmıştı. Bunların çoğu yollarda kalacaktı. Buna rağmen sevkiyat devam ediyordu. Tren istasyonlarında vagonlar birikmeye başlamış, vagonlardaki çalınmış eşyalar yeniden çalınmaya başlamıştı. Potsdam’da Valerie Hoecke, komşusu........

© Anayurt