Gerek Türkiye, gerekse sürgündeki yaşam ve mücadelemiz üzerine anılarım önceki yıllarda "Vatansız" Gazeteci adı altında iki cilt olarak, sürgün yașamında Artı Gerçek de dahil çeșitli gazete, ajans bültenleri ve dergilerde yer alan yazılarımdan seçmeler ise altı cilt olarak İnfo-Türk tarafından yayınlanmıştı.

Vakt erişmiş, özellikle birlikte geçirdiğimiz son vahim kazadan sonra, 61 yıldır beraber olduğum, kavgayı ve dostluğu, acıyı ve kıvancı gün be gün paylaştığım, yarattıklarını ve yazdıklarını çoğunca adını anmadan yayınladığım İnci Tuğsavul'a hakkını teslim etme zamanı çoktan gelmişti.

Türkiye'de Akşam gazetesi ile Ant dergisi ve yayınlarının sorumluluğunu paylaştığı için hakkında açılan davalar nedeniyle 12 Mart 1971 darbesinden sonra ülkesini terk etmek zorunda kalan İnci üzerine yazdığım "Vatansızlığı Vatan Eylemek - İnci Tuğsavul'un Çok Boyutlu Kavgası" adlı kitap Brüksel'de İnfo-Türk tarafından yayınlandı. Türkiye'de de daha önce benim "Vatansız" Gazeteci adlı anılarımı yayınlamış bulunan Belge Uluslararası Yayıncılık tarafından yayınlanacak.

Bu kitap, daha çocuk yaşından itibaren kendini müziğe ve plastik sanatlara, üniversite yıllarında gazeteciliğe, birlikte olduğumuz yıllardan itibaren sosyalist mücadeleye adamış, yarım yüzyılı aşkın sürgün yaşamını tam anlamıyla yaratıcı kılmayı başarmış İnci'nin yazılarından seçmeleri ve kendisi hakkında yazılanları bir araya getirmeyi amaçlıyor.

İnci'yle, birbirimizin kim olduğunu bilerek tanışmamız 1962’de İzmir’dedir. Ama ilk karşılaşmamızın, çok daha öncelere, ta 1946 yılına kadar uzandığını sonraları çocukluk anılarımızı deşerken keşfetmiştik.

Tüm dar gelirli aile çocukları gibi her ikimizin çocukluğu da savaş ve savaş sonrası yıllarda sıradan sayılabilecek belli yiyeceklerden bile mahrumiyetle geçmişti. Kahvaltılarımızda kara zeytin, beyaz peynir, ev yapımı reçel bulunur, ama kaşar peyniri, sucuk, pastırma gibi ateş pahası şeylerin yanına yaklaşılamazdı.

60'ların sonlarında, bir gün İstanbul’da Mısır Çarşısı’nda haftalık alışveriş sırasında kaşar

kalıplarının önünden geçerken İnci’ye, çocukken Yenişehir’deki bir akrabamıza yaptığımız ziyarette, pencereye dayatılmış bir kaşar kalıbına nasıl yutkunarak baktığımı anlatıyordum.

İnci "Sen de mi?" diye sözümü keserek sormuştu: "Yoksa Sağlık Sokak’taki Komiser Halit’in evinde mi?"

Ailemin memleketlisi olan Komiser Halit gerçekten o sokakta bir evin yarı zemin yarı bodrum katının bir bölümünde oturuyordu. Meğerse İnci’ler de onun yanındaki bölümde otururlarmış.

Birden anımsadım. Ne zaman oraya gitsek, hemen mahallenin çocuklarıyla oyuna dalar, her konuda yarışırdık. Bir sürü erkek çocuk arasına beş altı yaşlarında çerden çöpten bir kız da oyuna karışır, çoğunca erkeklerden de baskın çıkardı.

40’lı yılların sonunda ismini dahi aklımda tutamadığım bu kız çocuğu, yıllarca sonra hem kara sevdalım, hem de hayat ve kavga arkadaşım olacaktı.

İKİ GENÇ GAZETECİNİN 60’LI YILLARDAKİ ORTAK KAVGASI

1962 yazı, sendikal mücadelemden dolayı gazete patronlarının kara listesine konulduğum için hayatımı kazanmak üzere gitmek zorunda kaldığım ilk sürgünümden yeni dönmüş, hem Türkiye İşçi Partisi'nin örgütlenmesinde yer almış, hem de partiyi destekleyen Öncü gazetesinin Ege temsilciliğini üstlenmiştim.

İnci de, Ankara'da çıkan muhalif Hür Vatan Gazetesi’nin haberleri sürekli manşete çıkan en başarılı muhabiriydi. Bir yakınını ziyarete geldiği İzmir'de, Öncü’nün gazete bürosundan başka her şeye benzeyen külüstür bürosunda ilk kez buluşmuş, ülkenin yakıcı sorunları üzerine uzun uzun görüşmüştük.

İnci Ankara basınındaki “star gazeteci” durumuna rağmen, medyanın konformizminden rahatsızdı, belli bir arayış içindeydi. Siyasal planda da, muhalefet........

© Artı Gerçek