Τις τελευταίες εβδοµάδες επαναλαµβάνουµε παρηγορητικά ότι η Χαµάς «δεν εκπροσωπεί την πλειοψηφία των Παλαιστινίων»: πράγµατι, στις εκλογές που έγιναν στα παλαιστινιακά εδάφη τον µακρινό Ιανουάριο τoυ 2006, η Χαµάς είχε αποσπάσει το 44% των ψήφων έναντι 41% της πιο συµβιβαστικής Φατάχ — αλλά, εξαιτίας του εκλογικού συστήµατος, είχε κερδίσει 74 έδρες έναντι µόνο 45 της αντιπολίτευσης. Ούτε το ένα, ούτε το άλλο κόµµα είχε διάθεση να µοιραστεί την εξουσία• κι όταν εντέλει τον Ιούνιο του 2007 συγκροτήθηκε κακήν κακώς µια κυβέρνηση συνεργασίας, η Χαµάς δεν τήρησε τη συµφωνία (την οποία ουδείς πίστευε ότι θα τηρήσει). Αντ’ αυτού, έβγαλε από τη µέση µερικά µέλη της Φατάχ και κυριάρχησε στη Γάζα. Οι περισσότεροι πολιτικοί της αντίπαλοι πέρασαν στην Υπεριορδανία: έκτοτε, το χάσµα ανάµεσα στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη διευρύνθηκε ακόµα περισσότερο.

Με λίγα λόγια, το 2006 η πλειοψηφία των Παλαιστινίων δεν στήριξε µια τροµοκρατική συµµορία — και παρότι πολλά έχουν αλλάξει από τότε, υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι οι περισσότεροι κάτοικοι της Γάζας είναι έτοιµοι για ριζικούς συµβιβασµούς µε αντάλλαγµα την ειρήνη. Αλλά υπάρχει ένα σοβαρό πρόβληµα: καθώς ο µισός πληθυσµός είναι λιγότερο από 20 ετών, πολλοί Παλαιστίνιοι µεγάλωσαν µε τη Χαµάς χωρίς ευκαιρία για διαφορετικές πολιτικές εµπειρίες. Η Χαµάς ήταν και παραµένει παρούσα σε όλες τις πτυχές της ζωής τους: η προπαγάνδα και η βαναυσότητά της ακολουθούν τους σηµερινούς νεαρούς Παλαιστινίους από τη γέννησή τους. Τουτέστιν, πιθανότατα, η νεότερη γενιά φέρει τις «αξίες» της Χαµάς και εµφορείται από τυφλό µίσος εναντίον των Ισραηλινών: δεν προσβλέπει σε συµφιλιωτική λύση αλλά στον αφανισµό του Ισραήλ —η φιλοδοξία είναι µάταιη, αυτοκαταστροφική και ολέθρια.

Γιατί όµως έγιναν οι περιβόητες εκλογές του 2006; Στην πραγµατικότητα, τη διενέργειά τους ενθάρρυνε ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ ο οποίος έβλεπε τον εαυτό του σαν σταυροφόρο εξαγωγέα δηµοκρατίας. Ως ακραίο παράδειγµα Αµερικανού που φρονεί ότι όλος ο κόσµος σκέφτεται «κατά βάθος» όπως ο ίδιος, επέµενε κατά τη διάρκεια της προεδρίας του να γίνονται παντού εκλογές προκειµένου να ανατρέπονται οι δικτατορίες και να ακούγεται η φωνή των λαών. Του άρεσαν πολύ οι «τριτοκοσµικές επαναστάσεις» στις οποίες περιελάµβανε την «επανάσταση των Ρόδων» στη Γεωργία, την «Πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία, την «επανάσταση του Κέδρου» στον Λίβανο· επικροτούσε και την ιδέα των εκλογών στο........

© Athens Voice