Belirli iklim ve toprağa sahip bölgelerde yetiştirilebilecek çeşitli bitkisel ürünler vardır. Birim alana düşen tahmini masraf ve gelirlerin farkı olan net gelire göre ürün seçimi yapılır. Birim alana en yüksek net gelir (kâr) sağlayan ürüne öncelik verilir. Mantıksal olarak en kârlı üründen olabildiğince fazla yetiştirerek kâr artırılabilir. Mevcut arazinin tümünde en kârlı ürünü yetiştirerek kârın en yüksek düzeye çıkarılabileceği düşünülür. Arazinin tamamında bir tek ürünün yetiştirilmesi uzmanlaşmanın en uç halidir. Bu duruma "monokültür tarım" denir. Latince olan mono sözcüğü "tek" anlamına gelir. Monopol: tekel, monoton: tekdüze sözcüklerine benzer şekilde monokültür: tek ürün yetiştiriciliği demektir.

Mantıksal ve matematiksel olarak doğru gözüken bu durumun fayda ve sakıncalarını tartışmakta fayda vardır. Bir zamanlar Çukurova ve Ege ovalarında pamuk, en kârlı ürün olarak görüldü ve herkes pamuk ekmeye başladı. Başlangıçta bolluk, bereket vardı, her şey iyi herkes memnundu. Pamukla birlikte suya ve gübreye kavuşan kanyaş, ayrıkotu, sarmaşık, topalak, domuz pıtrağı, sirken gibi yabanıl otlar coştu. Bunlar doğanın öz evlatlarıdır, bizim ektiğimiz kültür bitkileri ise üvey evlatlardır. Çapa, bel ve kürekle otları önlemeye çalıştık, sonra sıra aralarını makine ile işledik, o da yetersiz olunca yabancı ot ilaçlarına sarıldık. Artık dünyada kullanılan tarım ilaçlarının........

© Aydınlık