ZERRİN’LE UZUN SÖYLEŞİMİZ - XX

Kırk yıl önce girdik dünya evimize, aşk ile arınıp,
Turnaların yolundan, bebekler gibi emekleyerek,
Varlığın görev emriyle yürüdük, görünmezi görerek.
Kırk kapılıydı evimiz, kimsesizler de girsin diye,
Kapı komşusu olduk viranelerde dertli divanelerle.

Dedim: Sorumlu tuttuk kendimizi insanlık acısından,
Filistinli çocukların çığlıkları hiç dinmedi evimizde.
Dedi Zerr: Geçiyoruz kırkıncı kapıdan alnımız ak,
Fakat bak, Kudüslü bülbül ağlıyor hâlâ penceremizde.
Hani bizim güllü davetiyemize gelip de konan…
Ötüp duruyor durmadan........

© Aydınlık