Türk kadını, Orta Asya’dan kopup gelen eşitlikçi kabile toplumunun,

Dedekorkut hatunlarının,

Dokuz Oğuz’a beylik etmiş kadınların, antlaşmalara hükümdarla birlikte mühür basan Hitit kraliçelerinin,

kişilikli Sümer ve adı hâlâ birçok türbe, medrese ve hastanede yaşayan Selçuklu kadınlarının,

İslamiyet’in devrimci geleneklerinin ve imparatorluklar yıkmış, imparatorluklar kurmuş bir kültürel birikimin o eşsiz mirasıyla olduğu yerde duramazdı.

Hakları için mücadelede 1800’lerde Tanzimat’la aralanan dar kapıdan geçti.

Değişiklik arzusu giderek şiddetlendi.

İhtiyaçlarının bilinci arttıkça talepleri de giderek ivme kazandı.

Millî Mücadeleye ve Cumhuriyet Devrimine katıldı.

Yalnızca Türkiye’mizde ve coğrafyamızda değil, insanlık tarihinde kadının yeri ve önemi açısından büyük katkıların öncüsü oldu.

Bint-i Pertev Hadiye, 30 Mart 1918’de Kadınlar Dünyası dergisindeki yazısında şöyle sesleniyordu:

“Bugün herkes bilmelidir ki, Türk kadını artık uyumuyor. Uyanmıştır. Düşünüyor, hissediyor, yükselmek ve yükseltmek istiyor. (…) Umum kadınlığı aydınlatmayla cehaletten kurtarmak, sefil ve muzdarip kadınlığı zilletten kurtarmak, kadınlar hakkında evvelden beri cari olup akıl ve mantıkla uyuşmayan bir takım batıl itikatlara ve hastalıklı fikirlere bir nihayet vermek, kadınlığa hakkıyla layık olduğu ihtiram mevkiini ihraz eylemek…”

Daha 3 Ekim 1913’te aynı dergide şu gerçeği saptamışlardı:

“Biz........

© Aydınlık