3. Dünya Savaşı'nın giderek büyüdüğü ve coğrafi olarak da yayılma eğiliminin bir hayli arttığı şu günlerde Türkiye'nin gündeminde olan yerel seçimleri tartışmak ne kadar anlamlı emin değilim ama yine de deneyelim.

Türkiye'deki önümüzdeki yerel seçimlerle ilgili karamsar olmak için birçok neden var. Bunların arasında düzenin 2015 Suruç Katliamı'yla birlikte başlattığı açık saldırı süreci ön plana çıkıyor. Sonrası kademeli bir biçimde seçme-seçilme ve oy hakkının rejim tarafından gasp edilmesi; son seçimlerde özellikle "muhalefet"in yanlış varsayımlar etrafında düşsel beklentiler yaratarak değişim umudunu sandıkta boğmasıydı. Seçim ertesinde de maalesef "muhalefet" saflarında ciddi bir toparlanma yaşanmadı. Ülkenin geleceğinde bir kopuş yaratacak sevdası-davası bile olmayan "muhalefet"in başarı olasılığının yokluğu şimdiden açık. Ancak henüz dünyanın sonu gelmiş değil.

Rejimin diktayı/faşizmi kalıcılaştırmak ve her alanda hakimiyetini pekiştirmek için atakları sürüyor. Yerel seçimlerde de hali hazırda hile yapmaya başladığı seçmen kaydırma haberleriyle görünür bir gerçek. Ayrıca kayyım tehdidi sabit.

Yerel yönetimler üzerine düşünmek

Yerel yönetimlerle ilgili düşünmeye dönük sanırım ilk ciddi tecrübem 90'lı yılların başında bir grup arkadaşla "yerel yönetimler meselesine devrimciler nasıl bakmalı?" diye özetleyebileceğimiz bir çalışmanın parçası olmamdı. Benim işim, sağ-sol partiler-gruplar bu konularda ne düşünüyor bunları görüşmeler yaparak, okuyarak özetlemekti.

Bu araştırma sırasında en çok dikkatimi çeken şey herkes genel politik sözler yerine daha "somut" konuşmaya çalışıyordu. Kendilerini doğrudan hayata değen bir şeyler söylemek zorunda hissediyorlardı. Ancak nihayetinde özellikle sağ ve "sosyal demokrat" kesim için belediye yönetimine gelmek sihirli değnek, buralarda dönen ranttan pay almak ise asıl "sır"dı.

Terbiyeli muhalefet

Düzen siyaseti dahilinde hareket edenlerin para ve iktidar kovalamaktan başka bir dertleri olmadığını süreç içinde daha fazla gördük. Hiçbir zaman çirkefe batmaktan da çekinmediler. Ne de olsa "ceza" makamları da onlara benziyordu. Farklı olanlar da rüşvet-tehdit türünden yöntemlerle yola getirilirdi.

Son yıllarda rejim ülke genelinde kitleleri faşistleştirmek için her olanağı değerlendiriyor. Aynı zamanda Türkiye'de diktatörlüğün kısıtlamaları o hale geldi ki sol kesimler bile isyancı fikirlere kulaklarını kapattılar, kendileri hayâl bile kuramazken başkalarının aklından........

© Bianet