Diyarbakır geçen haftalarda çok önemli bir buluşmaya ev sahipliği yaptı. Tevgeran Jinên Azad tarafından organize edilen “Sessizlik Zinciri: Kadın Siyasi Mahpusların Etrafındaki Duvarları Yıkmak” başlıklı iki gün süren konferans gerçekleşti. Türkiye ve dünyanın çeşitli ülkelerinden gelen kadınlar birbirlerine tutsaklık deneyimlerini aktardı.

Uzun zamandan sonra ilk kez bu kadar coşkulu, heyecanlı ve yaşam enerjisiyle dolu kadını bir arada görüyorduk. Filistinli, İranlı, Basklı, Filipinli, Güney Iraklı, İrlandalı kadınlar, barış anaları ve feminist kadın hareketinden yüzlerce kadın renkleriyle, dilleriyle ve sesleriyle konferansa can verdiler.

Konferans katılımcılarından Sinn Fein Avrupa temsilcisi ve eski Avrupa Parlamentosu üyesi Martina Anderson da cezaevi deneyimlerini paylaşan bir sunum yaptı. Oturum arasında kendisiyle konuya ilişkin röportaj yaptık.

Anderson, 1985 yılında bir bombalama komplosu ve IRA üyesi olması suçlamasıyla yoldaşlarıyla birlikte ölüm cezasına çarptırılır.

10 yıl Londra’da bir İngiliz Hapishanesi’nde kaldıktan sonra başka yere nakledilir. Ella O’Dwyer adlı kadın yoldaşıyla politik tutuklu olarak gönderildiği cezaevi 600 erkeğin kaldığı bir erkek hapishanesidir.

“600 erkeğin arasında sadece iki kadındık. Burada kaldığımız 13 ay boyunca insanlık dışı uygulamalara maruz kaldık. Her gün erkek tutukluların gözleri önünde çıplak arama yapılıyordu. Bazen günde 6 kez yapılan bu aramalarda cinsel işkenceye uğruyorduk. Erkek tutuklular hücrelerinden demir parmaklıklara tutunarak tezahüratta bulunuyor, kimileri karşımızda mastürbasyon yapıyordu. Çok iğrenç ve aşağılayıcı bir durumdu.”

13 ayın ardından bu kez kadın hapishanesine götürülmeyi umut ederken tekrar başka bir erkek hapishanesine götürülür. Bin erkek mahkûmun kaldığı bu cezaevinde 40 kişinin kaldığı bir kadın bölümü de vardır: “Hücrede tuvalet yoktu. Sömürgeci bir idare vardı.”

Anderson kadınların ‘Doktor Ölüm’ adını verdikleri cezaevi doktorunun da şiddetine maruz kaldıklarını anlatıyor:

“Bu doktor regl, kasık ağrısı gibi basit bir ağrı kesiciyle iyileşebilecek rahatsızlığı olan kadınların bile ameliyatla rahmini alıyordu. Bunu adli, siyasi tüm mahkumlara uyguluyordu. Bu doktora göre toplumsal normların dışına çıkmış ve cezaevine girmiş kadınlar bunu hak ediyordu. Bu da ayrıca bir cezalandırma yöntemiydi. Onun görüşüne göre kadınlar evlerinde görevlerini yapması gereken bireylerdi.........

© Bianet