“Hiçbir şey seni gerçeğe ulaştıramaz Hansel, geride bıraktığın ekmek kırıntıları bile…”

Yazar Melih Günaydın’ın “Buzlar Çözülünce” isimli kitabında yer alan bu cümle, bir bakıma sadece kitabın değil, hayatın da bir mottosu gibi.

Okurken, polis teşkilatı içindeki eril yapıya tanık olduğunuz kadar kadın bir polisin indigo oğlu ile birlikte hayata tutunma, onunla yol alırken mesleğini yapma gücüne, kararlılığına da hayret ediyorsunuz.

Günaydın, ilk romanı “Sürgün Avı”nın ardından Türkiye’ye göç etmek zorunda kalan eşcinsel cinayetini çözmeye kararlı kıdemli polis Defne’nin hikayesine odaklandığı “Buzlar Çözülünce” isimli kitabıyla yeniden okurla buluştu.

Polisiye romana ilginin arttığını söylemek zor değil, bunu son dönemdeki dizilere konu olması ve çok sayıdaki yeni romandan fark ediyoruz.

Yazar Günaydın da bu konuda benzer düşünüyor ve polisiye türünde yazan yeni romancılar göreceğimizi söylüyor.

“Polisiye, toplumsal meselelere duyarlılık kazandırabilir ve farkındalık yaratabilir” diyen Günaydın’ın bir eleştirisi de farklı kimliklere saygı duymayanlara:

“Erkek egemen bir toplum içindeyiz, farklı cinsel kimliklere saygı duymayan yönetenlerin açıklamalarına her gün maruz kalıyoruz. Gözümü kapasam hakaretleri duyuyorum.”

Eşcinsellerin yaşadığı sorunlar edebiyatta pek gündemleştirilmiyor, sizin aklınıza nereden geldi?

Polisiye edebiyatı sadece suç anlatısıyla sınırlı olmamalı düşüncesindeyim.........

© Bianet