Türkiye’de “Çözüm süreci”yle gelen nispeten tehlikesiz dönem başlamamış olmasına rağmen 2010’ların ilk yıllarında Kürtler’e karşı önyargı İtalya’da bilhassa hükümet temsilcileri arasında yaygındı.

Ordu ile PKK arasındaki çatışmalar inişli çıkışlı grafikler izliyor olsa da iktidardaki tüccar kafalı

Berlusconi, çoğu Avrupalı meslektaşı gibi Türkiye’yi bir fısatlar cenneti olarak gördüğünden Kürtler’in memlekette kötü muameleye tabi tutulup hayati tehditler altında yaşadıklarına sanki inanmak istemiyordu.

Tercümanlık yaptığım İtalya’nın Sığınma Hakkı Millî Komisyonunda Berlusconi’den aldığı gazla adeta dehşet saçan, kentin Forza İtalia’lı belediye temsilcisi yalnız sığınmacıları değil, beni de fazlasıyla zor durumda bırakıyordu.

Lise birinci sınıfta okuduğum yıllardan beri geliştirdiğim tercümanlık yetilerimin yok sayılmasına, metni çoktan yazılmış bir senaryoda adeta figüranlık yapmama, hatta daha önce hiç bulunmadığım bir polis sorgusundaymışız gibi ifade verene bir şeyleri zorla söylettirme pratiğine alet edilmem inanılır gibi değildi.

Türkiye’yi birkaç kere turist olarak ziyaret etttiğinden Forza Italia’lı sıcakkanlı delege kendini ortamdaki adeta tek Türkiye Cumhuriyeti uzmanı ilân etmiş, aslında taşralı bakış açısına sahip, politik olarak mülayim bir ev kadını tavrına rağmen, tok sesi komisyonda herkesinkinden fazla çınlıyordu…

Adı "Kendimi Nasıl Beğendirsem" diye tercüme edilebilecek "How to please" adlı belgeselde ise rejimin otoritesini temsilen yapay zekâ ürünü, duygusuz mu duygusuz bir kadın sesi duyuyoruz. Iraklı Wed Al-Asadi mülteci olarak geldiği Finlandiya’ya kabul edilebilmek için sonu gelmez bir girdaba kendini kaptırıyor.

Ülkesine Batı dünyasından bakıldığı zaman, resmen savaş devam etmediği için Irak yeterince riskli bir diyar olarak kabul edilmediğinden ilk başvurusuna ret cevabı alıyor. Yapay zekâ kupkuru bir “HAYIR”la........

© Bianet