Yunanistan’ın kuzeyinde yer alan Florina’ya yolunuz düşerse, kentin kuzeyine doğru devam eder ve dağları aşa aşa uzayan ince uzun karayolunu takip ederseniz, Prespa (Prespes) adlı masalsı bir bölgeye inersiniz. Küçük Prespa (Λίμνη Μικρή Πρέσπα) ve Büyük Prespa (Λίμνη Μεγάλη Πρέσπα) göllerine evsahipliği yapan bu sınır bölgesi geniş ormanlardan ve 19 adet köyden oluşuyor.

Makedonya, Arnavutluk ve Yunanistan arasında kalan bölgenin Yunanistan’ın aşağıda kalan illerine uzaklığı ve yalıtılmışlığı yaşayanlar açısından olumsuz durumlar da yaratıyor. The Cultural Triangle of Prespa’nın (CTP / Prespes’in Kültürel Üçgeni) kurucusu olan, proje koordinatörlüğü, sivil toplum ve yerel kalkınma alanlarında uzun yıllardır çalışan Gabriela Scheiner de bu olumsuzluğu gidermek adına hem bölgede hem de Yunanistan’ın birçok yerinde uzun yıllar çalışmış, emek vermiş bir isim.

Viyana Musical School of the Theater an der Wien’dan mezun olan Gabriela dansla uğraştığı yıllarının ardından Prespa’ya yerleşerek, CTP aracılığıyla yürüttüğü 24 yıllık çalışmasının ardından kısa bir süre önce Viyana’ya dönmeye karar verdi.

Yaptıkları çalışmalarla kırsal izolasyonun yerel topluluklar üzerindeki etkilerini kültürel, ekonomik ve eğitimsel düzeyde azaltmayı hedefleyen CTP, kapalı olan sınırların açılmasına dair de çalışmalar yürüttü. Avusturya’dan gelerek, hiç bilmediği bir bölgede ve hiç Yunancası olmayan genç bir Avrupalı göçmen kadın olarak Gabriela’nın kişisel hikayesini son derece ilgi çekici ve cesur buluyorum. Teklifimi kabul ederek sorularımı yanıtlayan Gabriela Scheiner ile yaptığım söyleşiyi aşağıda okuyabilirsiniz.

Viyana Musical School of the Theater an der Wien’dan mezun olduğunuzu okudum. Prespa’ya gelmeden önce neler yapıyordunuz ve Prespa'ya yerleşmeye nasıl karar verdiniz?

Sanata her zaman ilgim vardı. Annemin şarkıcı olduğu, hiç okula gitmemiş dedemin ise 5-6 değişik enstrüman çaldığı bir ailede büyüdüm. Bu melodiler ve bu müzikal altyapı sayesinde sanata yönelik ilgim başladı.

18 yaşındayken Viyana Üniversitesinde önce psikoloji, sonra gazetecilik ve ardından başka diğer bazı bölümlere kayıt yaptırdım. Bir süre sonra bunların beni pek de ilgilendirmediğini, sadece okuyup çalışmak istemediğimi fark ettim. Daha yaratıcı şeyler yapmak istiyordum.

Theater an der Wien adlı bir müzik okulu açacaklarına dair bir duyuru vardı. O zamanlar Andrew Lloyd Webber'in 'Cats' gibi müzikalleri büyük ses getirmişti. Lisedeyken, spor ve jimnastikte başarılıydım ve dans etmeyi çok seviyordum. Oturma odasında sürekli dans eden o tipik kızlardandım. 1984'te 20 yaşındayken okula kaydoldum ve iki yıldan fazla bir süre devam ettim. Mükemmeldi. Derslerimiz devam ederken akşamları tiyatronun hoparlörlerini açıp gösterileri veya provaları dinliyorduk.

Okuldan sonra Almanya'da ve ardından İtalya'da bir dans grubuyla çalıştım. Yalnız dizlerim hep sorunluydu ve sonunda ameliyat olmam gerekiyordu; bu yüzden dans etmeyi bırakmaya karar verdim. Bu noktadan sonra ne yapacağımı bilemez hale gelmiştim; zira bütün dünyam tiyatroydu.

Ve sanırım bundan sonra Yunanistan’a gelmeye karar verdiniz?

Evet, 1987 yılında dansı bıraktım. Kısa bir süreliğine Yunanistan'a geldim. Hayatımda çok ama çok zor bir dönem olduğunu hatırlıyorum çünkü depresyon geçiriyordum. Kendimi küçük bir pansiyonda küçük bir odaya kapattım. Bir arkadaşım vardı, bana her gün yemek getiriyordu. Bir gece kendimi çok kötü hissettiğimde, o ve bir arkadaşım - her ikisi de müzisyen - pansiyondaki penceremin altında gitar çalıp şarkı söyleyerek beni eğlendirmeye çalıştılar.

Yunan zihniyeti bu işte. Çok etkileyici ve ilham vericiydi. Bana hayatın yaşamaya değer olduğunu hissettirdi ve geçirdiğim 10 günün ardından bambaşka bir insana dönüşerek bu odadan ayrıldım. Daha sonra bir yıl daha Viyana'ya gittim ama sonunda 1988'in sonunda geri dönerek Yunanistan'a yerleştim.

Peki Prespa’ya yolunuz nasıl düştü?

Önce birkaç yıl Atina'da yaşadım. Bir ajans açtım, yurtdışından gelen sanatçıları temsil ediyordum. Aynı zamanda ‘Selanik 1997, Avrupa'nın Kültür Başkenti’ (Thessaloniki 1997, Cultural Capital of Europe) programının koordinatörlüğünü yapan bir piyanistle de çalışıyordum. 1995 yılının sonunda beni, programın sanat direktörlüğünü yapmam için davet etti. 1997 yılında program yöneticisi olarak çalıştım.

1998'de işi bıraktım ve kendimi yine hayatımda ne yapacağımı bilemediğim bir durumda buldum. Program yöneticisi olarak çalışırken Florina'da bir etkinliğe katılmıştım. Florina'da gecelemektense Prespa'da küçük bir otelde kalmaya karar verdim.

Prespa'ya ilk gelişimdi. Saat oldukça geçti. Doğru yolda mıydım ya da ta Arnavutluk'a mı sapacaktım emin bile olamıyordum. Ama bir noktada Prevali'ye çıkmadan önce sağ yola saptım ve zirveye ulaştığımda dolunay yeni yeni ortaya çıkıyordu. (Prespa bölgesine geçiş Prevali üzerinden yapılır. Buradan Prespa havzasına güneyden giren ziyaretçiler, iki adasıyla önlerinde uzanan Küçük Prespa Gölü ve kuzeyde dar bir su şeridi gibi Büyük Prespa'nın görkemli manzarasını görürler.)

Dolunay ışığında dağlardaki kar gümüş bir battaniyeye benziyordu ve Küçük Prespa gölü ayı yansıtıyordu. Hayatımda gördüğüm en güzel manzaraydı. Ertesi gün inziva yerlerini görmek için Büyük Prespa gölünde tekne........

© Bianet