Skåne bölgesinde yer alan Malmö (2) sadece kriminalitesi ile değil, sürdürülebilir bir kent olma yolunda geliştirdiği projeleriyle ve sanatsal aktiviteleriyle de İsveç’in öne çıkan şehirlerinden biri. Lund’da 2018’de kurulmuş müzik grubu Jojon’u ilk defa 2022 yılının Eylül ayında Malmö Live’da (3), daha sonra 2023 yılının Haziran ayında Folkets Park’ta (4) yer alan Får i Fatten adlı mekanda canlı dinlemiştim. Dinlediğim müzik, içinde birçok duyguyu barındırıyordu; hem coşkulu ve neşeli enerjisiyle sarsıcıydı, hem de bir yanıyla melankolikti. Grup elemanlarının neredeyse hepsinin farklı etnik kökenlerden gelmeleri ve grubun Doğu müziğini yorumlayışlarındaki özgünlük, müzik hakkında hiçbir uzmanlığı olmayan beni bile oldukça etkilemişti. İsveç’i sert iklimi ve kültürüyle bir midye kabuğuna benzeten ben, Jojon’u bu kabuklardaki incilerden biri olarak görüyorum. Teklifimi kabul eden grubun solisti Shakil Sarker ile bianet okurları için gerçekleştirdiğimiz bu söyleşide, hem kendi hikayesine hem de Bengal müziğine bolca değindik.

Merhaba Shakil. Senin kişisel hikayeni merak ediyorum ama öncelikle gruptaki rolünü sorayım. Sana grubun solisti diyebilir miyim? Gruptaki rolün nedir?

Aslında grubu kuran kişiyim. Eskiden baş solisttim ama şimdi grupta her biri farklı bir enstrüman çalan 3 solistimiz daha var. Bu yüzden artık şarkı söyleme kısmını ben yönetmiyorum. Aynı zamanda şarkı yazıyorum ve bestelemeyi de daha çok ben yapıyorum. Ayrıca bir davulcumuz, saksafoncumuz ve trompetçimiz var. Grubun idaresinden de sorumluyum. Yani daha çok temel düzeyde, önümüze çıkabilecek fırsatları yaratmakla uğraşıyorum diyebilirim.

Müzik hayatına nasıl girdi, nerede doğdun, İsveç’e yolun nasıl düştü gibi kişisel hikayenden de biraz bahseder misin?

1985 yılında Bangladeş’te doğdum. Çocuklarının yaşları benden beş, altı yaş büyük olan komşularımız vardı. Özel müzik dersi alıyorlardı. Dolayısıyla onları her gün çalışırlarken duyuyorduk. 3 ya da 4 yaşlarındaydım ve onların bu uğraşları çok ilgimi çekiyordu. Her gün yanlarına gider, öğrenip çaldıkları melodileri dinlerdim. Bendeki bu ilgiyi fark eden ailem, benim ve kardeşlerimin de müzikle tanışmamıza ön ayak oldular. 4 veya 5 yaşlarındayken klasik müziğe başladım ve altı yıl devam ettim. Şarkı söylemeyi ve enstrüman çalmayı öğrendim. Sonrasında, lisede ilk grubumu kurana kadar müziğe ara verdim.

Neden ara verdin?

Sanırım gitar öğrenmek istediğim için ara verdim. Neredeyse kimsenin gitar çalmayı bilmediği çok küçük bir bölge olan Dinajpur’da yaşıyordum. Gitar öğrenmek için en azından birkaç ay üzerine çalışmam gerekiyordu ama Batı müziğine neredeyse hiç erişim imkanımız yoktu. Elimize kasetler geçiyordu ama çoğunlukla Doğu veya Bengal müziğiydi. Klasik müzikten de biraz sıkılmıştım. 6. sınıftayken, halk müziğine daha çok yoğunlaşmak istedim.

9. sınıfta gitar çalmayı öğrenme imkanım olmuştu sonunda. İlk defa bir müzik grubuna dahil oldum; birkaç konsere katıldım. Ve Dinajpur’dan ayrılarak başkent Dhaka’ya taşındım. Dhaka’ya taşındığım ilk yıllarda müzikle pek ilgilenemedim çünkü hayatı yakalıyor ve eğitimime odaklanıyordum. Üniversitede ise gitara ciddi bir şekilde eğildim. Halk müziğine çok daha fazla ilgim olduğunu fark ediyor ama geleneksel olarak yapılan halinden de sıkılıyordum. Bengal halk müziğini Batı müziğiyle harmanlamak istiyordum ancak bunun için etrafımda yeterli insan olmadığı gibi eğitimime de odaklanmak zorundaydım. Dolayısıyla lisans eğitimimi tamamladıktan sonra, İsveç’e gelmeye karar geldim. Gitarımı alırım, iş bulamazsam da sokaklarda çalar para kazanırım diye düşünüyordum. Tabii ki İsveç’teki hava şartları buna hiç müsaade etmedi ama neyse ki kısa bir zaman içinde iş bulabilmiştim.

Ailende başka müzikle uğraşan kişiler var mıydı?

Evet, tüm ailem sanatçı. Kardeşlerim ve annem müzikle, tiyatroyla, dramayla ve dansla ilgileniyorlar. Yani böyle sanatla iç içe olan ve içimizdeki sanatçı tarafı açığa çıkarmakla ilgilenen bir çevrede büyüdüm diyebilirim. Ancak sanatla ilgilenmek, bir eğlence ya da hobi olduğu sürece kabul gören bir şeydi. Çok ciddi bir şekilde eğildiğimde pek de fazla hoşlarına gitmedi. Her zaman bilim insanı, mühendis veya doktor olmamı istediler. Ben de ailemin bu isteklerine bir süre uydum sanırım.

Hangi yıl İsveç’e taşındın?

2009’da iş bulma amacımın yanı sıra biyoteknoloji alanında yüksek lisans yapmak için de taşındım. Ve aslında İsveç’i seçmem biraz rastgele oldu. Aklımda öncelikle İngiltere vardı; ancak Lund Üniversitesi (5) gibi iyi bir yerden kabul alınca İsveç’i seçtim. Eğitimimi bitirince İngiltere’ye giderim dedim ama İsveç’i ilk geldiğimde çok sevince kaldım. Yüksek lisanstan sonra birkaç yıl daha çalışmaya devam ettim ve sonra mantar moleküler biyolojisi alanında doktoraya başladım. Sonunda çok kaliteli bir gitar satın alacak parayı........

© Bianet