7 Ekim’de Hamas’ın düzenlediği Aksa Tufanı operasyonunun ardından başlayan savaşla birlikte tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de İsrail’in “etnik temizliğe” varan saldırganlığına karşı haklı bir öfke oluştu. Toplumun hemen her kesiminden –seküler milliyetçi olarak lanse edilen bir kesim hariç- gruplar sokaklara çıktı. Çıkmaya da devam ediyorlar.

İsrail devletinin protesto edildiği, Filistin ile dayanışmanın sergilendiği bu eylemlerde mekânsal ve zamansal kısıtlılıklar ya da etkenler nedeniyle farklı dünya tahayyüllerine sahip çevrelerin eylemleri de çakışmak zorunda kaldı. Bu durum “Sağcılarla solcular yana yana düştü”, “Filistin meselesi birleştirdi”, “Sağcılarla solcular Gazze’de aynı şeyleri söylüyorlar” gibi yorumlara neden oldu. Televizyon stüdyolarından ara sokaklardaki kafelere kadar aynı nakarat tekrarlandı.

∗∗∗

Peki öyle mi?

Filistin meselesinde solcularla, sağcılar aynı şeyi mi söylüyor? Ya da aynı şeylere mi itiraz ediyorlar?

Tabii ki öyle değil.

Olması da “eşyanın tabiatına” aykırı. Muhafazakarları, İslamcıları, sağcıları sokağa döken motivasyon ile solcuları meydanlara çıkaran motivasyon aynı değil. Hiç olmadı da. Olmayacak da. Ne dün oldu, ne de bugün. Gelecekte de olmayacak.

Solcular ile gericiler, dinciler, muhafazakârlar, faşistler özetle sağcılar Filistin’e aynı pencereden bakmıyorlar. Ne sorunun kökenine dair yaklaşımları aynı ne de bugün yaşanan meseleye ilişkin okumaları.

∗∗∗

Nedir bu........

© Birgün