Ankaragücü-Rize maçında yaşanan delilik hallerine dair naçizane birkaç kelam. Bilen bilir, ülke futboluna ilgim uzun süre önce bitti. Seçim zamanlarında takım atkılarıyla miting meydanlarında boy gösteren siyasilerin oyuncağı haline gelmiş, esas oğlanlar ve figüranlardan ibaret, sesi en çok çıkanının kazandığı, hemen her kaybedilmiş maçtan sonra futbolun kurallarını doğru dürüst bilmeyen yöneticilerin, paralı başkanların hakemleri hedef gösterdikleri, baskı altındaki hakemlerin kararlarında adil olmadığı, sonu ta başından belli şekilde kurgulanmış futbol bana göre değil, malum hayatta daha güzel şeyler var.

Hemen her hafta dünya futbolunun en görkemli liginde maçlara hakem hatalarının damga vurduğunu ama hakemlerin darp edilmediğini Premier Lig meraklıları bilir. Zira adına futbol dediğin güzel oyunda hatalar da sevdaya dâhil. Bir maç biterken diğeri başlıyor neticede, hayat hatalara rağmen devam ediyor, maçı kaybeden bir teknik direktörün maç sonunda sahaya girip rakip oyuncuları tebrik etmesi o güzel oyuna olan inancı perçinliyor. Marka değeri hatalara, VAR’a rağmen yaratılıyor. Sistem küçük büyük ayrımı yapmadan kulüpleri değil futbolu koruyor. Hakemler de hata yapıyor, futbolcular da ama maç sonunda başkanlar, yöneticiler değil teknik adamlar konuşuyor.

∗∗∗

Futbolun doğup büyüdüğü topraklardan uzaklarda, Türk futbolu ezelden beri üç ağa ve diğer marabalardan ibaret, haliyle adalet kavramı sürekli yara alıyor, yüreğinden yaralı hazin bir hikâye. “Adalet olmadan düzen olmaz!” demiş........

© Birgün