“Ankara’nın en güzel yanı İstanbul’a dönüşüdür...” Büyük şair Yahya Kemal Beyatlı’nın bu sözleri yıllardır iki kent arasında tatlı rekabeti özetler gibidir...

İstanbul, Cumhuriyetin ilk yıllarından beri Anadolu’dan göç edenlerin kendilerine yer edinebildiği, iş bulabildiği, geldiği yerden daha iyi şartlarda yaşama imkânı bulabildiği “taşı toprağı altın” bir kentti 1980’lere dek.

Turgut Özal dönemiyle başlayan liberalleşme politikaları sonucunda İstanbul çarpık kentleşmenin en kötü örneklerinden birine dönüşürken 20 yıldır süren AKP iktidarı döneminde ise rantsal dönüşümün merkezi oldu.

Bugün İstanbul, sadece Türkiye’nin değil, dünyanın en pahalı kentleri arasında. İstanbul Planlama Ajansı’nın araştırmasına göre bu kentte yaşamanın maliyeti ekim ayında geçen yıla göre yüzde 76.69 arttı.

Dört kişilik bir ailenin ortalama yaşam maliyeti 45 bin 956 lira olurken çalışanların yüzde 73.6’sının hanesine tek gelir giriyor.

Büyük bir deprem bekleyen İstanbul’da en büyük rant projelerinden biri ise Ümraniye-Ataşehir sınırları içinde oluşturuldu.

İstanbul Finans Merkezi ilk olarak 2008’de gündeme geldi. Toplu Konut İdaresi, 800 bin metrekarelik araziyi kamu kuruluşları ve kamu bankalarına sattı.........

© Cumhuriyet