“Randevularıma geç kaldığım olmuştur, ama bütün meyhane randevularına erken gitmişimdir” dedi Mustafa; Üsküdar Mihrimah Sultan Camii önündeki tarihi çeşmeye vardığımda beni bekliyordu. Hani Diken’de ‘Dili seven dikenine katlanmaz‘ yazıları yazıp ona buna iğne batıran adam var ya o, Mustafa Alp Dağıstanlı.

Niyetim yolun karşısındaki Valide-i Cedid Cami’nin arka sokaklarında, bana göre tek kalmış meyhaneye, Çarkıfelek’e götürmek Mustafa’yı. Ben de tam yerini bilmiyordum, onun için meydanda buluştuk. Cep telefonlarının olmadığı zamanlardaki gibi eski usul: Akşam 6’da, çeşmenin önünde.

Mustafa’yla dostluğumuz 30 yıldan fazla, ben Cumhuriyet’te muhabirken, o da yazı işlerinde editördü. Yolumuz sonra Hürriyet dergi grubunda kesişmişti… Eski usul buluşmamız da eskilikten; Mustafa cep telefonu kullanmaz. Arhavi’de yaşıyor bir süredir, İstanbul’a uğrayınca buluşmak için sözleşmiştik, X’ten yazışarak.

Yeni Valide Camii’ne doğru yürürken, “Buralarda bir meyhane daha var, her önünden geçtiğimde şurada bir içsek diye içimden geçirdiğim” dedi.

“E bakalım hadi oraya.”

“Gel, şu sokakta olacaktı, Uncular Caddesi’nde.”

Caminin arkasındaki sokaktan Uncular’a çıktık. Yıllardır gelmemiştim, burada nalburlar falan vardı, bir iki yıldır yiyecek içecek sokağı olmuş, modern, ışıl ışıl, güzel mekanlar; dolu da. Ama içki yok hiçbirinde. Üsküdar böyle değildi halbuki eskiden, şimdi Marmaray ve Metro girişleriyle mavi dolmuşların bulunduğu tarafta irili ufaklı meyhaneler, birahaneler vardı, Şile-Ağva otobüsleri de oradan kalkardı bugünkü gibi. Derken, bilindik bira firmalarının renklerindeki tabelalar birer birer kaybolmaya başladı. Yerlerini fast-food restoranları, nargileli kafeler, pastaneler, içki servisi yapılmayan yerler aldı. Bunun kasıtlı bir operasyon olduğunu tahmin etmek zor olmasa da neler olduğunu birinci ağızdan duymuşluğum yoktu. Ta ki bugüne kadar…

Uncular’ın sonuna doğru solda gördük meyhaneyi: Şadırvan. Kapıdan girip hızla bir göz atıp çıktım. Sonra benim aklımdaki Çarkıfelek’e bakmaya gittik, denize doğru paralel sokakta. Tabelayı uzaktan görünce Mustafa burayı bildiğini söyledi.

“Bir arkadaşımla şöyle çok kısa bir rakı oturuşu yapalım diye girmiştik. At yarışçıların devam ettiği bir birahane aslında. Biz bir 35’lik rakı içtik. Birkaç meze söyledik, parlak değildi, ama patates kızartması lezizdi. Sırf patates için gidilir.”

Mustafa çeşmede beni beklerken Gökhan Tan’ı da çağırmış. Gökhan da gazeteci, ilk çıktığında National Geographic’le boy ölçüşecek düzeydeki Atlas dergisini çıkaran ekipten. Orada fotoğraf editörlüğü yapmıştı… Gökhan biraz gecikecek, acelemiz de yok, biraz oyalanalım dedik. Hem patatesi de tadarız, girdik Çarkıfelek’e, birer fıçı bira söyledik, bir de patates. Güzel gerçekten. Sonra çıkıp Şadırvan’a yollandık.

Şadırvan’ın önünde sigara içmeye çıkmış bir-iki müdavim var. Girer girmez solda Mustafa Kemal Atatürk’le karşılaştık, bayraklar içinde. ‘Sonsuza kadar rezerve’ yazılı masada gerçek boyutuna yakın bir Atatürk maketi var.

Masada Atatürk’ün favori rakılarından Kulüp’ün eski ve yeni 35’lik şişesi, yanında pek sevdiği sakız leblebi, onun emriyle çıkarılan, kendisinin de içtiği Bozkurt sigarasının paketi, Atatürk büstleri, bayraklar, tabağında yapma üç gül duruyor.

Geniş salonun duvarları da muhtelif Atatürk fotoğraf, resim ve kolajlarıyla, bayraklarla........

© Diken