İHSAN DAĞI

Seçim sonuçları, AKP’nin elindeki bütün araçlara rağmen siyasette kalıcı bir ‘hegemonya’ kuramadığını gösterdi. Kitlesel muhalefet, parti sınırlarını aşarak yerel yönetimler etrafında yeni bir siyasal ‘dinamizm’ üretti. Üstelik bu, 2019’un sınırlarını aştı. Adıyaman’ı, Kilis’i, Uşak’ı, Bursa’yı içine aldı ve tüm Anadolu’yu kuşattı.

Sonuçta, 31 Mart seçimleri muhalefetin başarısıyla sonuçlandı. Ama, başarının adresini genel ve soyut bir ‘muhalefet’ olarak belirlemek doğru değil; 31 Mart, CHP’nin ve CHP’de toplanan muhalif seçmenin bir başarısı.

CHP 1977 seçimlerinden bu yana herhangi bir seçimde birinci parti olarak çıkmamıştı. Dün yüzde 37’yle AKP’yi geçerek ülkenin en büyük partisi oldu. Dolayısıyla, Özgür Özel’in “Yüzde 25’lik cam tavanı kırdık” açıklaması doğru. Hem CHP’nin hem de genel olarak muhalefet seçmeninin mayıs travması atlattığını söylemek mümkün. Görüldü ki değişim fikrinin karşılığı var, kapsayıcı bir CHP tek başına bile iktidara çok uzak değil.

CHP’nin bugünden itibaren en büyük sorunu Özel-İmamoğlu-Yavaş üçgenindeki ilişkilerin nasıl yönetileceği. Genelde İmamoğlu ve Özel’in adı öne çıkmakla beraber Ankara’da yüzde 60’a yakın oy alarak rakibini ikiye katlayan ve ilçelerde de büyük bir başarıya imza atan Yavaş’ın da CHP içinde önemli bir siyasal aktör haline geldiği unutulmamalı.

Dolayısıyla, bu üç ismin, çevreleriyle birlikte, ne kadar uyumlu ve eşgüdümlü çalışabileceği 2028’e doğru muhalefet siyasetinin ana belirleyicisi olacak.

31 Mart’ın en büyük kaybedeni kuşkusuz AKP. Seçim gecesi balkon konuşmasında “Bu bir bitiş değil” diyen Erdoğan da sanırım farkında. Tecrübeli bir siyasetçi olarak Erdoğan bir partinin kırılma anını, toplumsal dalgayı, sandığın gücünü bilir.

Sonuçlar bir kez daha gösterdi ki AKP dar bir seçmen evrenine sıkıştı. Kutuplaşma siyaseti kendisine değil muhalefete enerji üretir hale geldi. Hem iç hem dış siyasette gerginlikten yorgun seçmen bir de yoksulluk girdabından çıkamayacağını anlayınca AKP’ye cezayı kesti.

Erdoğan, 20 yılı aşkın bir zamandır siyasette değişen dalgaları okuyabilen, değişime ayak uydurabilen bir siyasetçi. 31 Mart’ın şokundan çıkabilir mi? Zor. Getirdiği cumhurbaşkanlığı sistemi onu kendi başına bir güç olmaktan çıkardı, müttefiklerine mahkum etti. MHP’den HÜDA-PAR’a birçok partiyi, grubu, tarikatı, çıkar çevresini vs sırtında taşımak zorunda. Bu gerçekle yüzleşmeden AKP’nin bir çıkış stratejisi oluşturması düşük ihtimal.

Dahası, AKP’nin insan kaynakları artık sınırlı. Mevcut parti elitleri de neredeyse tümüyle devlete veya devletin sağladığı imkanlara entegre olarak özgünlük, özgürlük ve eleştiri........

© Diken