Demokrasi fikrinin doğduğu yer Batı’dır elbette; fakat demokrasiye karşı nefretin sebebi de Batı’dır.

Ne garip değil mi?

Evet, bu nefretin sebepleri çok derin işgaller, acılar ve gözyaşlarıyla dolu.

Zira Batı, bütün işgallerini, sömürülerini “demokrasi ve medeniyet götürüyoruz” maskesinin ardında gerçekleştirdi.

Bugün ise şiddetin, katliamın ve soykırımların muhatabı olanlar, “bayraklaştırılan demokrasi” fikrinden nefret eder hâle geldiler.

Batı’nın kendinden başkasına reva görmediği gerçek demokrasi -ki kendi içinde bile herkese değil- ne yazık ki başka yerlere hiç ulaşamadı.

“İyi Demokrasi” (Kamusal İyi)’yi savunan Aristo bile, güya ondan beslendiğini iddia eden Batı’nın bu hâlini görseydi, fikri mirasından menetmez miydi?

Batı, “devrim” ya da “değişim” dediği hareketlerle pek çok coğrafyada bir iktidar restorasyonu yaparken, demokrasi getirecek yeni iktidarın temsilcileri hep despotlar/zalimler oldu.

Bunu, yüz yıldır savaşın ve gözyaşının hiç eksik olmadığı Ortadoğu ve Afrika’nın her metrekaresinde görebilirsiniz.

Bu bölgelerde artık pek çok insan için bir nefret kavramı haline gelen demokrasi, İsrail’in son soykırımıyla çok daha derinleşmiş durumda.

Yaşanan soykırıma Batı’nın, bırakın karşı durmayı, destek veriyor olması da bu nefretin derinleşmesine sebep oldu.

“Alın demokrasinizi ister taşa çalın ister başınıza” diye haykıran Gazzelilere kim haksız olduklarını........

© Diriliş Postası