7 Ekim 2023 tarihinde Hamas savaşçıları Gazze’den çıktılar ve İsrail’e saldırdılar. Sadece askerlere değil, sivilleri de hedef aldılar; bir müzik festivali için toplanmış olanlara da… 1200 kişi öldürüldü; 240 kişi rehin alınarak Gazze’ye götürüldü.
Başbakan kim olsa bu saldırıya acımasız bir yanıt verecekti ama Hamas saldırısı, İsrail Başbakan’ı Netenyahu için bulunmaz bir fırsat yarattı. Sarsılmakta olan koltuğunu sağlama alabileceği düşüncesiyle “en acımasız karşılığı” vermeye kalkıştı. İsrail’in Gazze saldırısında şu ana kadar 35 kişi öldürüldü ama kimi kaynaklara göre yıkıntılar altında binlerce ölü var ve bu rakam 250 bine yaklaşıyor. Gazze’nin altı üstüne getirildi ama rehineler bulunamadı. Katar’dan veya Türkiye’den ses veriyor; ateş-kes pazarlıkları yapıyor ama Hamas da ortada yok!
Yıllarca ve milyarlarca dolar harcanarak yapılan hazırlıktan sonra 7 Ekim saldırısı ile başlatılan bu savaş, başka türlü bir savaş. Bir yanda yeryüzünden ve gökyüzünden saldıran ateş gücü yüksek bir ordu; diğer yanda yeraltında ve siviller arasında gizlenerek korunan, sivil ölümlerini propaganda aracına dönüştüren başka tür bir ordu var.
İsrail ordusu, Gazze’de kaç asker kaybettiğini tam olarak açıklamıyor. Ocak ayında açıklanan rakam 531 idi. O günden bu yana neler oldu, bilmiyoruz. Hamas, öldürülen çocuk ve kadınların propagandasını yapıyor ama kendi savaşçılarının nerede savaştıklarını, İsrail askerlerinin nasıl öldürüldüğünü, kendisinin kaç savaşçı kaybettiğini duyurmuyor.
İsrail’de savaş karşıtı gösteriler yapılıyor. İsrail yurttaşları, yüksek katılımlı gösteriler düzenleyerek Netanyahu’nun başbakanlığı bırakmasını talep ediyorlar. Gazze’de kadınlar çocuklarının cesetlerine sarılarak savaşa devam edeceklerini, çocuklarının ise cennete gittiğini haykırıyorlar. Savaşın durmasını mı, yoksa devam etmesini mi istiyorlar; anlamadım gitti!
Bu savaş, filmlerde izlediğimiz 2’nci Dünya Savaşı’na benzemiyor. Vietnam savaşını andırıyor ama onun çok daha karmaşık bir hali gibi duruyor. Şimdi işe daha gelişmiş iletişim aygıtları ve teknikleri de karıştı…
Başlangıçta yapılan “kim suçluydu” tartışması da anlamını yitirmiş görünüyor. Artık kimsenin vicdanı bu savaşın sürmesini kaldıramıyor. İster Hamas suçlu olsun, isterse İsrail devleti; ne olursa olsun, bu savaşın bir an önce durması gerekiyor!
Bu vicdan sızısı, İsrail’i destekleyen devletlerde daha acı bir hal aldı: Hükümetler yardım ediyor; halk ateşkes olması için gösteri yapıyor. ABD ve İngiltere gibi İsrail’i savaş malzemeleri bakımından da destekleyen devletlerin yurttaşları, “gösteri hakkını” kullanarak hükümetlerinin İsrail’e silah ve askeri malzeme sevkini de durdurmaya çalışıyorlar.
Gazze’deki savaşın durdurulması için yapılan gösteriler, Vietnam savaşının durdurulması ve ABD’nin Vietnam’dan çekilmesi için yapılan gösterilere benziyor. O yenilginin nedeni, ABD hükümeti ve ordusunun halk desteğini kaybetmesiydi. O haksız işgal, ABD gençliğinin karşı çıkışı, doğrudan Beyaz Saray avlusuna kadar ulaşan gösterilerle sona erdirilmişti.
Şimdi yaşanan gösteriler de Gazze Savaşı’nı mutlaka etkileyecektir. Amerika’da seçim var ve sonuç bıçak sırtında. Başkan adayları bu gösterileri görmezden gelemezler. İngiltere, İsrail’e destek konusunda kararlı görünüyor ama Sunak, “kısa süreli bir başbakan” olmak istemiyorsa bu duygu seline daha fazla direnmemek zorunda. Zaten İsrail halkının önemli bir kesimi de ayaktadır; onları görmezden gelmek kimsenin işine gelmeyecektir!
Gazze’deki ölümleri durdurmak için umudumuzu ABD ve İngiltere’deki “demokratik sisteme”, İsrail yurttaşlarının sonu gelmez gösterilerine bağladık. Bu gösteriler, ülke ne kadar demokratikse o kadar sonuç verebilecektir.
Gazze savaşı konusunda İsrail, ABD ve İngiliz yurttaşlarının rolü, belirleyici olacak gibi görünüyor: Ülkeniz ne kadar demokratikse, dünya olayları konusunda rolünüz de o kadar fazla ve önemlidir. Gazze halkını ölümden kurtaracak olan da demokratik haklarına sahip çıkan insanlar olacaktır.
login
who are we?
contact us
qosheapp
Toi Staff
Gideon Levy
Belen Fernandez
Rami G Khouri
Mort Laitner
Donald Low
Ali Fathollah-Nejad
Nikkei Editorial
Michael Kwet
visit website
