MM’nin vedası ile birlikte pek övündüğüm düzenli gece uykularım da gitti. Gecenin bir yarısı uyandığımda MM’li rüyalarımı unutmamak için not almaya başladım. Ancak yeniden uykuya dalmak bir işkence. O anlarda, onun salık verdiği sözleri tekrar tekrar söylemeye çalışıyorum.

Aşağıdaki yazısında bahsettiği mantrayı bana söylediği zamanları hatırlamaya çalıştım geçenlerde. Sonra aynı mantranın geçtiği yazısını buldum.

Yazısını şöyle bir cümle ile gönderdi MM: “Tam bitti mi emin değilim ama bir bak bakalım Espasito.”

O yazıyı alınca çok üzüldüğümü hatırlıyorum. “Sana bir şey olursa ben ‘kurtuldu’ diyemem. Kahrolurum. Ağlattın beni yine Bay Münir.” diye yazdım.

Durumu acıklı hale getirmeyi hiç sevmezdi. Tam MM’lik bir cevap gönderdi hemen: “Ağlama değmez hayaat bu gözyaşlarına :-)

…

Öteki taraf hakkındaki düşüncelerini yazılarından sizler de biliyorsunuz. Dilediği gibi bir veda olduğuna inanıyorum. Bizi dayanılmaz acısı ile bıraktı ama en azından onun dileğinin gerçekleşmesi tesellimiz olsun.

Espasito

Uykuda ölmek

Eski bir arkadaşımla uzun zamandan beri temasım olmaması kafama takılmıştı.

Geçen hafta ona bir e-mail yolladım ve hatırını sordum, “Nedir durumların? Annen, çocuklar?” diye.

Cevap aldım. Kendisi ve çocukları iyi imiş ama annesini birkaç ay önce babasının yanına........

© Diyalog Gazetesi