Bir önceki yazımızda “asgari yüz yıldır dünyada kurulu bir düzenin olduğunu” yazdık. Bu düzen dünya halklarını, “Beyazlar ve Diğerleri” diye iki sınıfa ayırmıştı.

İş, buraya kadar normal olmasa da anlaşılırdı. Fakat asıl sorun; bu BEYAZ sınıfın ayrıca “beyazımsılar, beyazlar, bembeyazlar, en beyazlar” diye dört sınıfa ayrılması. Anormallik de burada.

Dünyanın sermayesini çalan, dünya halklarına hayatı zindan eden bu güruh aslında kendi içinde de aslında paramparçadır. Kıskanç ve ruh hastasıdırlar.

Onları birlikmiş gibi gösteren; mazlumların zaafı ve tükenmeyen endişeleridir.

“Onlar(Yahudiler); sizinle toplu olarak savaşamazlar ancak surla çevrilmiş kasabalar içinde veya duvarlar arkasından savaşı kabul edebilirler. Kendi aralarındaki çekişmeleri ise serttir; onları birlik sanırsın, oysa kalpleri birbirinden ayrıdır. Bu, akletmeyen bir topluluk olmalarındandır.”(Haşr-14)

Bu “Beyaz Sınıf’ bulunduğu ülkede “güç ve sermayeyi ”elinde bulunduran azınlıktır. Pek duygusal davranmaz, sıradan menfaatleri için kayda değer acılar yaşatır, mühim suç ve günahlar işlerler.

Bunların ilk ayağı “Halkı Müslüman ülkelerdeki azınlık, bir üst sınıfı AB gibi ülkeler, daha üst sınıfı ABD ve nihayet en üst sınıfı kapitalist Siyonist Sermaye” çevreleridir.

Demek ki son ve en üstte bulunan En beyazlar; bir devlet, millet hatta makul bir din de değil bir menfaat grubudur.

Filistin direnişi, bütün bunların kimliğini, imkân ve kabiliyetlerini.. bize öğretti. Bu eğitimi, dünyanın en köklü üniversiteleri, en gelişmiş devletleri, İHA/SİHA’lı orduları olan yapılar veremedi. Dünya........

© Doğruhaber