“Ölümden korkmuyoruz! Kalp kırıklığından ağlıyoruz! Dünyanın tüm köpeklerini üzerimize saldılar! Araplar da dâhil, tüm dünya bizi yalnız bıraktı!”

Bu sözler, Gazze’min duman bağlamış kor harabelerde dolaşan bir babanın. Tekrar tekrar dinledim. Dinliyorum ağlamak, demlenmek; kendini ve Hakk’ı bulmak ve insanlığa haykırmak için!

Gazze’mde “Hava kurşun gibi ağır!/ Bağır bağır bağır bağırıyorum.// «Deeeert çok, hemdert yok»/ Yüreklerin kulakları sağır.../ Hava kurşun gibi ağır...// —Kül olayım Kerem gibi yana yana./ Ben yanmasam/ Sen yanmasan/ Biz yanmasak,/ Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa.// Hava toprak gibi gebe… ”

Nazım ne kadar yandı bilmem ama Gazze’min kor ateşlere yandığı ortada ve bir hakikat. Yanıyor Gazze, dünyayı aydınlığa, barışa, kardeşliğe erdirmek için ama yalnız!..

Dünya seyrediyor! İki milyarlık bir Ümmet, canlı yayınlarda izliyor! Çocuklar gibi ağlıyor, ateş gibi ancak düştüğümüz yeri bile yakamıyoruz!

Gazze yanıyor! Havadan, karadan ölüm geliyor! Denizin serinliği, dalgaları, meltemi ecel kokuyor…

Gazze’de yerin üstü cehennem, altında hayat var ama yetmiyor!

Domuzdan post, gâvurdan dost olmaz derdik ama belli ki artık bu da yetmiyor hatta gayri insanlık borsasında geçmiyor!

İspanya meydanlarına, futbol sahalarına, sanat ve kültüre, türbinlere.. bakıyorum...

Belli ki Gazze’nin şahsında dünya ve değerleri yeniden şekilleniyor! “Dost, post, onur, izzet, cesaret, gurur..” kelimeleri yeniden........

© Doğruhaber