Ümmet olarak tam yüz yıldır soğuk bir yetimliğin pençesinde kıvranıyoruz.

Bu öyle bir yetimlik ki zamanın geçmesi, acıları dindirmek bir yana her geçen gün ateşini daha bir harlamakta, kimsesizliğimizi ve garipliğimizi durmadan yüzümüze çarpmaktadır.

Bu öyle bir yetimlik ki kardeşleri birbirinden ayırmakta, her bir kardeşi diğerine düşman etmekte ve kardeşler, bir diğerine karşı üstünlük sağlamak için düşmanla iş birliği yapmak durumunda kalmaktadır.

Bu öyle bir yetimlik ki sayısal olarak iki milyara yakın olmamıza rağmen hiçbir oyuna dahil edilmemekte, kendimiz de oyun kurmakta aciz kalmaktayız.

Bu öyle bir yetimlik ki mallarımız, topraklarımız, hazinelerimiz gözümüzün önünde çalınmakta, gasp edilmekte, ancak sesimizi çıkarmak yerine bu hırsızlıkta ona yardım etmekteyiz.

Bu öyle bir yetimlik ki namuslara göz dikilirken, ırzlar çiğnenirken, en kutsal değerler ayaklar altına alınırken sessiz sedasız izlemekle yetinmekte, bunu yapanları rahatsız etmemeye gayret göstermekteyiz.

Bu öyle bir yetimlik ki kardeşlerimiz en ağır silahlarla öldürülürken, çocukları bombalarla paramparça edilirken, kızlarının iffetine el uzatılırken ve tüm bunlar gözümüzün önünde cereyan ederken sadece yüzümüzü çevirmekle yetinmekteyiz.

Bu öyle bir yetimlik ki içinde bulunduğumuz onca zenginliğe rağmen çocuklarımız, bebeklerimiz, kadınlarımız açlıktan ölürken,........

© Doğruhaber