Vergi muamelelerinde süreler vergi kanunları ile belli edilir. Ancak kanunlarda bütün olasılıklar için süre belirlenmesi doğal olarak mümkün değildir. Bazı hallerde vergi idaresinin de mükelleflere yönelik işlemleri açısından onlara süre vermesi gerekebilir ve bu süre kanunda belirlenmemiş olabilir. Bu gibi hallerde süreyi tebliği yapacak olan idare belirler. Kanun koyucu bu gibi hallerde mükelleflere bir güvence sağlamak amacıyla, kanunda açıkça yazılı olmaması sebebiyle idare tarafından belirlenecek sürenin 15 günden kısa olamayacağını hükme bağlamıştır (VUK md. 14/2). Örneğin vergi incelemesi dolayısıyla mükelleflerin vergi müfettişlerine defter ve belgelerini ibraz etmeleri için gerekli süre kanun ile belirlenmemiştir. Bu durumda bir vergi müfettişinin bir mükellefe defter ve belgelerini ibraz etmesi için göndereceği tebligatta, mükellefe en az 15 gün süre tanıması gerekmektedir. Eğer müfettiş mükellefe daha kısa bir süre tanıyarak ibraz talep ederse ve mükellef bu tanınan sürede ibraz etmezse, VUK md. 359’da yazılı ibraz etmeme suçu, usulüne uygun bir ibraz talebi bulunmadığından oluşmaz.

Sürelerin nasıl hesaplanacağı ise sürenin belirleniş şekline göre değişmektedir.

Gün olarak belirlenen süreler

Süre gün olarak belirtilmişse, belirtilen günün sonunda (tatil saatinde) süre biter. Örneğin VUK md. 168’e göre gerçek kişilerin işe başlama bildirimlerini işe başlama tarihinden itibaren on gün içinde ilgili vergi dairesine bildirmeleri gerekmektedir. Buna göre 10 Nisan tarihinde işe başlayan bir avukatın 20 Nisan günü tatil saatine kadar ilgili vergi dairesine bu hususu bildirmesi gerekir. Burada süre hesabında sürenin başladığı gün hesaba katılmaz. Resmi tatil günleri süreye dahildir. Sürenin son günü resmi tatile rastlarsa süre, tatili takip eden ilk iş........

© Ekonomim